Το Double Hull (διπλά τοιχώματα), όπως υποδηλώνει και το όνομα, είναι πλοία με διπλά τοιχώματα τα οποία περικλύουν ένα πλοίο. Στην ουσία μιλάμε για ένα κενό που υπάρχει μεταξύ των δεξαμενών φορτίου και της θάλασσας. Με λίγα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα πλοίο μέσα σε ένα πλοίο. Η κατασκευή των διπλών τοιχωμάτων βοηθά στη μείωση των κινδύνων της θαλάσσιας ρύπανσης σε περίπτωση σύγκρουσης, προσάραξης, καθώς και κάθε άλλη μορφή ζημιά στο κύτος του πλοίου.
Τα Single Hull (Μονού τοιχώματος) είναι πλοία με μονά τοιχώματα που περικλύουν ένα πλοίο σε όλη του την δομή. Τα πλοία μονού τοιχώματος έχουν σαν αποτέλεσμα να αποτελούν μεγαλύτερη απειλή για το θαλάσσιο περιβάλλον σε περίπτωση κάθε είδους ατυχήματος.
Ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (ΙΜΟ), εισήγαγε τον κανονισμό για τα πλοία διπλού τοιχώματος (Double Hull) με τον κανονισμό 13 F του Παραρτήματος 1 της MARPOL, η οποία υποχρέωσε τα νέα πλοία άνω των 5000 μα έχουν διπλά τοιχώματα. Η διαρροή πετρελαίου και η θαλάσσια καταστροφή που προκάλεσε το δεξαμενόπλοιο Exxon Valdez, οδήγησε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να κάνουν τα διπλά τοιχώματα υποχρεωτικά για όλα τα νέα δεξαμενόπλοια εισέρχοντε στα λιμάνια των ΗΠΑ. Μετά και το ναυάγιο του Erika που συνέβη στα ανοικτά των ακτών της Γαλλίας τον Δεκέμβριο του 1999, ο ΙΜΟ πρότεινε την επιτάχυνση για την σταδιακή κατάργηση των πλοίων μονού τοιχώματος.
Διαφορά μεταξύ μονού και διπλού κύτους
Στα δεξαμενόπλοια με διπλά τοιχώματα, ο χώρος μεταξύ των δεξαμενών φορτίου και του εξωτερικού στρώματος του πλοίου χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως δεξαμενές έρματος, το οποίο χρησιμέυει στην ευστάθεια του πλοίου.
Οι χώροι έρματος εκτείνονται σε όλο το μήκος των δεξαμενών φορτίου, παρέχοντας μία εκτεταμένη ζώνη ασφαλείας. Τα δεξαμενόπλοια μονού τοιχώματος δεν έχουν τέτοιους χώρους έρματος.
Τα πλοία διπλού τοιχώματος, σε σύγκριση με αυτά του μονού, έχουν τεράστια πλεονεκτήματα. Θέλουν όμως ιδιαίτερη προσοχή στις ελεύθερες επιφάνεις που ενδεχομένος μπορούν να προκύψουν απο τις δεξαμενές έρματος.
Η διάβρωση θεωρείται ένας από τους κύριους λόγους για την ζημιά που μπορεί να προκύψει στις δεξαμενές ενός δεξαμενόπλοιου. Η ελειπής και ακατάλληλη συντήρηση των δεξαμενών έρματος, όπως και η αποτυχία να διατηρηθεί η ακεραιότητα της προστατευτικής επικάλυψης και της καθοδικής προστασίας έχουν οδηγήσει σε δομική ανεπάρκεια στο παρελθόν. Σε δεξαμενόπλοια διπλού τοιχώματος, η επιφάνεια των δεξαμενών είναι υπερδιπλάσια σε σχέση με αυτά του μονού τοιχώματος, συνεπώς απαιτούν περισσότερη συντήρηση.
Τα δεξαμενόπλοια διπλού τοιχώματος είναι πιο επιρρεπή σε κατάγματα των τοιχωμάτων σε σύγκριση με τα δεξαμενόπλοια μονού τοιχώματος. Για τον λόγοπου αναφέραμε, οι ιδιοκτήτες πλοίων με διπλά τοιχώματα, έχουν συχνά παραπονεθεί για διαρροή φορτίου σε δεξαμενές έρματος.
Τα δεξαμενόπλοια μονού τοιχώματος αντιμετωπίζουν συχνά προβλήματα διαρροής έρματος στις δεξαμενές φορτίου, το οποίο προέρχεται απο τις σωλήνες νερού οι οποίες διέρχονται από τις δεξαμενές φορτίου. Το πρόβλημα αυτό, αύξησε επίσης τους κινδύνους ρύπανσης κατά τη διάρκεια του ερματισμού / αφερματισμού. Επίσης και η διαρροή απο τις σωλήνες φορτίου που διέρχονται από τις δεξαμενές φορτίου μπορεί να μολύνουν το καθαρό νερό έρματος. Τα πλοία διπλού τοιχώματος δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα διότι τα συστήματα σωληνώσεων είναι διαφορετικά και ξεχωριστά για το έρμα και το φορτίο.
Στα πλοία με διπλά τοιχώματα, η πρόσβαση στις δεξαμενές έρματος είναι λίγο δύσκολη στην επιθεώρηση και στον καθαρισμό (όποτε χρειάζεται) λόγο της στενότητας και του περιορισμένου χώρου κινήσεως.
Σύμφωνα με μια έρευνα, οι κοπώσεις που έχει ένα πλοίο με διπλά τοιχώματα είναι μεγαλύτερες απο ένα πλοίο με μονά.
Έτσι τα πλοία διπλού τοιχώματος είναι πιό επιρεπή σε κατασκευαστηκές αποτυχίες και είναι σίγουρα μία ανυσιχία κατά την διάρκεια ενός ατυχήματος.
Η φόρτωση και εκφόρτωση με τα πλοία διπλού τοιχώματος, είναι πολύ πιό εύκολο και ξεκούραστο απο τα πλοία με μονό τοίχωμα. Είναι λιγικό, αφού ο υποπλοίαρχος μπορεί ταυτόχρονα να ρυθμίσει την κλίση και την ευστάθεια του πλοίου. Συν το ότι δεν χρειάζεται να βάζουμε στις δεξαμενές φορτίου έρμα (νερό).
