Γνωρίζουμε όλοι μας ότι η ψυχική υγεία των ναυτικών είναι πολύ εύθραυστη και είναι ίσως από τα ελάχιστα επαγγέλματα τα οποία οι άνθρωποι στη στεριά δεν μπορούν- δικαιολογημένα- να καταλάβουν. Το γεγονός ότι εν έτη 2019, ακόμη και μεγάλες εταιρείες, δεν παρέχουν δωρεάν ιντερνέτ ή απεριορίστου όγκου και χρόνου κάνει ακόμη δυσκολότερη τη ζωή σε ένα καράβι. Ακόμη, οι ψυχολογική πίεση που έχει ένας ανώτατος αξιωματικός είναι τεράστια και θα πρέπει ο IMO μαζί με την MLC, τις ναυτιλιακές εταιρείες και όλους τους εμπλεκόμενους φορείς να κάτσουν στο τραπέζι και να βάλουν ένα φρένο σε όλη αυτή την πίεση.
H νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ προτρέπει τις ναυτιλιακές εταιρείες να παρέχουν περισσότερες ανέσεις για τους ναυτικούς. Συγκεκριμένα, η έκθεση αναφέρει ότι πρέπει να τους παρέχεται πρόσβαση στο διαδίκτυο και:
• Τουλάχιστον μία δραστηριότητα επί του πλοίου, όπως μπάσκετ ή κολύμβηση.
• Τουλάχιστον τέσσερις δραστηριότητες όπως πινγκ-πονγκ, βελάκια, μπάρμπεκιου, καραόκε, μπίνγκο και
παιχνίδια καρτών και επιτραπέζιων παιχνιδιών.
• Ένα γυμναστήριο με τουλάχιστον τρία όργανα εξοπλισμού.
• Τουλάχιστον δύο εγκαταστάσεις όπως σάουνα, βιβλιοθήκη βιβλίων και DVD, δορυφορική τηλεόραση και
βιβλιοθήκη διαδραστικών βιντεοπαιχνιδιών.
• Άνετα στρώματα και έπιπλα σε καμπίνες.
• Η έξοδο στα λιμάνια, με την πρώτη ευκαιρία και για όλες τις θέσεις.
• Ποικιλία τροφίμων καλής ποιότητας.
Η μελέτη, χρηματοδοτούμενη από το Ίδρυμα Επαγγελματικής Ασφάλειας και Υγείας (IOSH), περιλάμβανε πάνω από 1.500 ναυτικούς συμπληρώνοντας ένα ερωτηματολόγιο και προσωπικές συνεντεύξεις με μικρές ομάδες ναυτικών, εργοδοτών, ναυτικών φιλανθρωπικών οργανώσεων και άλλους ενδιαφερόμενους. Η έλλειψη της πρόσβασης στο Διαδίκτυο, οι μεγάλες περίοδοι μακριά από τους φίλους και την οικογένεια, η κακές συνθήκες διαμονής και η διατροφή ήταν από τις κύριες αιτίες ανησυχίας για τους ναυτικούς.
Η καθηγήτρια Helen Sampson, η οποία ηγήθηκε της μελέτης, αναφέρει ότι υπάρχουν ενδείξεις ότι οι πρόσφατες ψυχολογικές διαταραχές των ναυτικών αυξάνονται, ωστόσο περισσότεροι από τους μισούς (55%) εργοδότες δήλωσαν ότι δεν έχουν υιοθετήσει πολιτικές ή πρακτικές για την αντιμετώπιση της ψυχικής υγείας για περίπου μία δεκαετία.
Κατά την διάρκεια της συνέντευξης, ένας ναυτικός ρωτήθηκε εάν πάσχει από ψυχική κακομεταχείριση, και απάντησε: «Με τόση πίεση, τον φόρτο εργασίας, την απουσία των ημερών ξεκούρασης και την μεγάλη απόσταση μακριά από το σπίτι με περιορισμένη κιόλας επικοινωνία, τι πιστεύετε ότι πρόκειται να συμβεί;» και συνέχισε: “Τρεις μήνες στη στεριά και στο σπίτι μας δεν είναι τίποτα. Δεν μπορείτε να δείτε τα παιδιά σας να μεγαλώνουν, δεν μπορείτε να δείτε τίποτα. Είσαι ακριβώς όπως ο θείος που έρχεται και πηγαίνει. ”
Ο Sampson, Διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου Ερευνών Ναυτικών του Πανεπιστημίου Κάρντιφ, με έδρα τη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών, δήλωσε: “Είναι πολύ εύκολο για τους ναυτικούς που εργάζονται στην θάλασσα να είναι στην ουσία αόρατοι στους ανθρώπους που βρίσκονται στην στεριά. Μερικές φορές οι ναυτικοί υποβάλλονται σε εκφοβισμό και παρενόχληση από ανώτερους και συναδέλφους στο πλοίο. Ωστόσο, πολλοί εργοδότες κακομεταχειρίζονται επίσης τους ναυτικούς παραλείποντας να παρέχουν αξιοπρεπείς και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης που προάγουν την καλή ψυχική ευημερία ».
Η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η παροχή δωρεάν πρόσβασης στο διαδίκτυο θα συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση της ψυχικής υγείας και της ευημερίας των εργαζομένων σε πλοία.
Επιπλέον, καλούνται οι οργανισμοί να παρέχουν συμβουλές αυτοβοήθειας για τη βελτίωση της ψυχικής ανθεκτικότητας, να παρέχουν συμβάσεις που εξισορροπούν την εργασία στο πλοίο και τον χρόνο ξεκούρασης στη στεριά και στην οικογένεια τους, να εισάγουν και να επιβάλλουν πολιτικές κατά του εκφοβισμού και της παρενόχλησης.
