Ομάδα ερευνητών της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (NOAA) δημοσίευσαν έρευνα στην οποία υποστηρίζουν ότι οι μεγάπτερες φάλαινες βοηθούν σκόπιμα άλλα θαλάσσια όντα να ξεφύγουν από επιθέσεις όρκας (φάλαινας δολοφόνου).
Η έρευνα ξεκίνησε όταν ο Ρόμπερτ Πίτμαν, οικολόγος της θάλασσας που συνεργάζεται με το Νοτιοδυτικό Επιστημονικό Κέντρο Αλιείας της ΝΟΑΑ, παρατήρησε μια μεγάπτερη φάλαινα να σπεύδει να σώσει μια φώκια από επίθεση φαλαινών δολοφόνων σε παγονησίδα το 2009.
Ένας άλλος ερευνητής είχε γίνει μάρτυρας μιας ομάδας μεγάπτερων φαλαινών που έδιωξαν ένα κοπάδι φαλαινών δολοφόνων που είχαν σκοτώσει ένα μικρό γκρίζας φάλαινας.
Οι ερευνητές σημείωσαν 115 περιστατικά κατά τα οποία μεγάπτερες φάλαινες διασώζουν άλλα όντα από επιθέσεις όρκας ανάμεσα στο 1951 και το 2012. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι στο 89% των καταγεγραμμένων περιστατικών οι μεγάπτερες φάλαινας σταμάτησαν τις όρκες στην αρχή ή στη μέση του κυνηγιού τους. Σημείωσαν επίσης ότι μόλις 11 από τα περιστατικά περιελάμβαναν τη διάσωση μικρών μεγάπτερων φαλαινών. Τα υπόλοιπα αφορούσαν τη διάσωση πολλών άλλων θαλάσσιων όντων, όπως θαλάσσιοι λέοντες, γκρίζες φάλαινες, ορθαγορίσκους και φώκιες.
Οι μεγάπτερες φάλαινες είναι τα μόνα κητοειδή που γνωρίζουμε ότι μπορούν να διώξουν τις όρκες και το κάνουν σε τακτική βάση ώστε να προστατεύσουν τα μικρά τους. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι πολλές από τις μεγάπτερες φάλαινες που είχαν εμπλακεί σε τέτοιες διασώσεις είχαν σημάδια που έδειχναν ότι προηγουμένως είχαν δεχθεί κι οι ίδιες επίθεση από όρκα.
Οι ερευνητές υποθέτουν ότι οι μεγάπτερες φάλαινες είναι πιθανόν να ανταποκρίνονται σε αναμνήσεις τους ή ότι είναι απλώς συμπτωματικό το γεγονός ότι προσπαθούν να σώσουν άλλα ζώα καθώς ανταποκρίνονται στους ήχους που κάνουν οι όρκες όταν επιτίθενται. Ένας άλλος λόγος μπορεί να είναι οι στενοί δεσμοί που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών ενός κοπαδιού. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γεννήσει μια αίσθηση προστατευτικότητας που οδηγεί σε ένα υποσυνείδητο προστατευτικό ένστικτο παρά σε μια συνειδητή απόφαση.
Αφού υπολόγισε όλες τις πιθανές εκδοχές, η ερευνητικά ομάδα κατέληξε ότι ο αλτρουισμός “δεν μπορεί να αποκλειστεί σαν ενδεχόμενο”. Οι μεγάπτερες φάλαινες μπορεί να το κάνουν απλώς επειδή βλέπουν ένα άλλο πλάσμα να αγωνίζεται για τη ζωή του και επιθυμούν να το βοηθήσουν.
