Από την πρώτη στιγμή ήθελα να γράψω για το τραγικό συμβάν που έγινε στην Αίγινα και είχε σαν αποτέλεσμα τέσσερις άνθρωποι να χάσουν την ζωή τους και τουλάχιστον ένας να τραυματιστεί πολύ σοβαρά. Δεν έγραψα αμέσως γιατί ήθελα να το κάνω όταν πλέον, επίσημα θα έβγαιναν τα πορίσματα και οι συνθήκες της σύγκρουσης. Τελικά πήρα απόφαση να το κάνω σήμερα, γιατί πραγματικά βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Πριν συνεχίσω θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να εκφράσω τα συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων. Τραγικό να πηγαίνεις σε ένα πραγματικά μαγικό και ασφαλές μέρος για να κάνεις το μπάνιο σου και να σου τύχει τέτοιο κακό.
Ειδικός δεν είμαι, δικαστής δεν είμαι, είμαι ένας απλός νησιώτης ναυτικός. Έχω μάθει ότι σε μία ναυτική τραγωδία δεν μπορείς να λες τίποτα εφόσον δεν ολοκληρωθούν οι έρευνες. Μπορεί να εκτεθείς ανεπανόρθωτα. Φυσικά στον βωμό της τηλεθέασης και των ‘’κλικ’’ όλοι έχουν γίνει δικαστές και κριτές. Δυστυχώς διάβασα πολύ λίγα πράγματα τα οποία αναδεικνύουν σε βάθος το πρόβλημα. Οι περισσότεροι στέκονται στο γεγονός πώς ένας άνθρωπος σε τέτοια ηλικία μπορεί να έχει εν ισχύ δίπλωμα και να κυβερνάει ένα σκάφος τέτοιου μεγέθους με τέτοιες ταχύτητες. Προφανώς και καλώς στέκονται σε αυτό. Εγώ, εκτός από αυτό όμως, θα ήθελα να σταθώ και στο πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι αξιολογούνται ώστε να παίρνουν αυτά τα διπλώματα και από ποιους; Με τι προσόντα δηλαδή κάποιος μπορεί να κυβερνά ένα σκάφος 7, 8 ή και 10 μέτρα; Πέρα την ηλικία, η οποία σαφώς θα πρέπει να παίζει μεγάλο ρόλο για την έκδοση του διπλώματος, θα πρέπει να τεθούν σοβαρά υπόψη τα κριτήρια και η εκπαίδευση που λαμβάνει κάποιος για απόκτηση των σχετικών διπλωμάτων.
Σήμερα έγινε ένα ατύχημα στο οποίο ήταν πρωταγωνιστής ένας μεγάλος άνθρωπος, αύριο μπορεί να γίνει από έναν νεαρότερο σε ηλικία. Όσοι μένουν σε νησιά γνωρίζουν πολύ καλά το μπάχαλο που επικρατεί τους καλοκαιρινούς μήνες από νεόπλουτους και όχι μόνο… Οι οποίοι παίρνουν ένα γρήγορο σκάφος ή ένα τζετ σκι και αναστατώνουν όλες τις παραλίες. Το συγκεκριμένο ήταν ένα πολύ σοβαρό ατύχημα που είχε τέσσερις νεκρούς και ακούστηκε σε όλη την Ελλάδα. Δεν είναι μόνο αυτό όμως… Συνέχεια γίνονται ατυχήματα τα οποία βέβαια δεν πλησιάζουν ούτε στο ελάχιστο αυτό της Αίγινας, γι΄αυτό κιόλας και δεν ακούγονται. Σίγουρα όμως κάθε νησί και κάθε παραθαλάσσιο τουριστικό μέρος έχει αρκετά συμβάντα μικρότερης κλίμακας, τα οποία τα γνωρίζουν μόνο οι τοπικές κοινωνίες.
Και επανέρχομαι στα παραπάνω σοβαρά ερωτήματα. Με τι κριτήρια αξιολογούνται αυτοί οι άνθρωποι για να κυβερνάνε τέτοιου είδους σκάφη; Γιατί είναι άλλο το να έχεις μια βαρκούλα 4-5 μέτρα που πάει 8-10 κόμβους και άλλο ένα σκάφος 10 μέτρα το οποίο πάει 30 ή και 40 κόμβους. Δηλαδή με ένα ερωτηματολόγιο της πλάκας και με ερωτήσεις του τύπου ‘’τι χρώμα φανό έχει ένα σκάφος από δεξιά’’ ή ‘’ τι χρώμα είναι ο φανός ο εφίστιος’’ κτλ. κάποιος κρίνεται κατάλληλος να κυβερνάει τέτοια σκάφη; Και αν θεωρήσουμε πως ναι, ποιος μου λέει εμένα ότι στην ‘Ελλάδα της ρεμούλας όλα αυτά τα τεστ είναι αξιοκρατικά;
Και πάμε στο επόμενο ερώτημα. Ποίοι είναι αυτοί που κάνουν τις αξιολογήσεις και τι θαλάσσια εμπειρία διαθέτουν; Ας πούμε ένας αξιωματικός του εμπορικού ναυτικού αξιολογείται και εξετάζεται από καθηγητές ναυτικούς. Εντάξει, τα προβλήματα της εκπαίδευσης τα έχουμε αναλύσει και γνωρίζω πολύ καλά ότι ένας ναυτικός δεν θα γίνει ποτέ ναυτικός εάν δεν τριφτεί και αποκτήσει εμπειρία στο καράβι, δεν παύει όμως να τελειώνει μια βασική εκπαίδευση σε ναυτικές σχολές από ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ, ελλιπής μεν βασική δε.. Καθηγητές ναυτικοί που παρόλο μπορεί να έχουν και να μπαρκάρουν πολλά χρόνια δεν παύει να είναι ναυτικοί. Εν συνεχεία το μεγαλύτερο σχολείο το οποίο και θα κριθείς είναι το καράβι. Κανείς δεν καπετάνεψει μόνο με εξετάσεις. Καπετανεύεις μετά από πολλά χρόνια αγώνα και ξεκινώντας από πολύ χαμηλά, ενώ ταυτόχρονα εμπλουτίζεις τις γνώσεις σου διαβάζοντας, ώστε ο συνδυασμός αυτών των δύο να σε φέρει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο ώστε να βγάλεις εις πέρας την αποστολή σου. Πώς και ποιος λοιπόν κρίνει αν ένας ‘’σκαφάτος’’ πληροί τις προϋποθέσεις να πάρει δίπλωμα;
Άλλο ένα πολύ σημαντικό ερώτημα. Ποίος ελέγχει όλα αυτά τα πλωτά που πλέουν στις ελληνικές θάλασσες; Το λιμενικό. Πώς όμως αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους όταν στην Ελλάδα της κρίσης, της λιτότητας και των μνημονίων τα σκάφη του λιμενικού δεν έχουν πετρέλαιο να κινηθούν; Ναι όπως ακούσατε, δεν έχουν πετρέλαιο να κινηθούν. Μια βόλτα στην Αίγινα και μία σχετική ερώτηση στους ψαράδες θα σας πείσει. Πώς λοιπόν ο καθένας να μην κάνει ότι θέλει όταν ξέρει εκ των πρότερων ότι κανείς δεν τον ελέγχει; Φανταστείτε να μην υπήρχε ας πούμε η τροχαία… Όλοι θα έτρεχαν με 200 και κανείς δεν θα φορούσε κράνος, ζώνη ασφαλείας και ούτε θα τηρούσε τους κανονισμούς…
Οπότε μιλάμε για τριτοκοσμικές καταστάσεις στις θάλασσες της ΝΑΥΤΙΚΗΣ Ελλάδας. Οι βαρύγδουπες δηλώσεις των πολιτικών όλων των κομμάτων και των χρωμάτων δεν με απασχολούν καθόλου. Βρήκαν ευκαιρία να φαγωθούν για άλλη μια φορά μεταξύ τους για ένα αντικείμενο που πραγματικά ούτε γνωρίζουν ούτε και έχουν ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με αυτό. Λύση δεν θα υπάρξει καμία, θα ξεχαστεί μετά από λίγο καιρό και όλα καλά. Ποτέ καμία κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε πραγματικά. Τον ΣΥΡΙΖΑ τον απασχολεί να βρει αυτούς που έγραψαν ότι κάποιοι υπουργοί ήταν μέσα στο σκάφος λες και αυτό είναι το σημαντικότερο. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ασχολείται με ποιος έδωσε το δίπλωμα σε έναν άνθρωπο 77 χρονών λες και αυτοί οι νόμοι τώρα ψηφιστήκαν, και όχι τότε που ήταν αυτοί στην κυβέρνηση. Λόγια, λόγια, λόγια χωρίς σοβαρές προτάσεις. Το ότι είναι έγκλημα να τρέχεις σε τέτοια μέρη με 20 ή 30 κόμβους το καταλαβαίνουμε όλοι. Το ότι είναι ασυγχώρητο να παρατήσεις ναυαγούς στη θάλασσα και να φύγεις ίσως είναι χειρότερο και από το να παρατήσεις άνθρωπο μετά από τρακάρισμα με αμάξι. Τα δύο παραπάνω είναι αρκετά σοβαρά για να αναδείξουν την κακή νοοτροπία. Τα υπόλοιπα που διαβάζω για την λάντζα, για τα σωσίβια και για το ότι αν ήταν ασφαλή πλωτό μέσο για μεταφορά επιβατών είναι δουλειά των αρμόδιων αρχών και όχι δικιά μας. Αυτό όμως που δυστυχώς δεν αλλάζει με όλες τις αποφάσεις και τα δικαστήρια του κόσμου είναι ο χαμός τεσσάρων ανθρώπων και πολύ περισσότερο αυτό του 5χρονου κοριτσιού, που μόλις είδα την φωτογραφία του σπάραξε η ψυχή μου…
Υ.Γ. Με αφορμή την μοιραία ναυτική τραγωδία στην Αίγινα και μέσα στα 10δες άρθρα που διάβασα, είδα και άρθρο κοινοποιημένο στο facebook από μεγάλη ιστοσελίδα η οποία στον σχολιασμό, μεταξύ άλλων, ανέφερε την Αίγινα σαν διεφθαρμένο νησί… Και όλα αυτά- υποθέτω- επειδή κάποιοι υπουργοί ή βουλευτές της κυβέρνησης έχουν σπίτια εκεί ή χρησιμοποιούν την Αίγινα για τις διακοπές τους. Την απάντηση την πήραν στα σχόλια από κάτω από την δημοσίευση. Να προσθέσω και εγώ με την σειρά μου. Η Αίγινα λοιπόν κύριε τάδε είναι ένα νησί που κατοικείται από απλούς, καθημερινούς και περήφανους ανθρώπους. Έχουν τα καλά τους και τα κακά τους όπως όλες οι κοινωνίες αλλά διεφθαρμένοι όπως κάποιοι άλλοι δεν είναι. Η Αίγινα λοιπόν κύριε τάδε να σε ενημερώσουμε ότι υποφέρει από το νερό, το οποίο το προμηθεύεται με υδροφόρες εδώ και πολλές δεκαετίες και όσες προσπάθειες για κατασκευή αγωγού νερού που έχει κάνει πέφτουν στο κενό. Η Αίγινα κύριε τάδε δεν έχει καν ένα υποτυπώδες σύστημα υγείας και αν πάθει κάποιος κάτι και δεν έχει καλό καιρό να πάει στον Πειραιά πάει στον ‘’κουβά’’… Κάποιοι φιλότιμοι γιατροί παλεύουν μόνοι τους. Η Αίγινα έχει απόσταση 12 ναυτικά μίλια από το πρώτο λιμάνι της χώρας κύριε τάδε και αν πραγματικά ήταν διεφθαρμένη και την αβάντζαραν οι πολιτικοί θα ήταν Μύκονος και όχι Αίγινα…
Αυτά κύριε τάδε…
