Αυτή είναι η καμπίνα μου. Είναι κάτι περισσότερο από τέσσερις τοίχους και μια πόρτα. Είναι ο χώρος άνεσης μου, ο χώρος ξεκούρασης μου.

Αυτός ο μικρός χώρος είναι όπου σχηματίζονται όνειρα και καταστρώνονται σχέδια ολόκληρης ζωής, όπου οι σκέψεις για την οικογένεια γεμίζουν αφήνουν το μυαλό να ταξιδέψει πέρα από τους ωκεανούς και να διανύσει χιλιάδες μίλια μέχρι πίσω στο σπίτι.

Εδώ, έχω νιώσει στενοχώριες, απογοητεύσεις και έχω αισθανθεί πολλές φορές να με πλακώνει όλο το βάρος του κόσμου. Η καμπίνα μου όμως είναι επίσης και το μέρος όπου έχω γιορτάσει νίκες, έχω περάσει ευτυχισμένες στιγμές και έχω αγκαλιάσει την ηρεμία της θάλασσας. Είναι ένας χώρος που γνωρίζει τα βάθη της θλίψης μου και τις ηχώ της μοναξιάς μου, αλλά προσφέρει ηρεμία και καταφύγιο από τα ατελείωτα κύματα έξω στην ανοικτή θάλασσα.

Είναι το μέρος όπου συγκεντρώνω τις σκέψεις μου και βρίσκω τη δύναμή μου για να αντιμετωπίσω την επόμενη μέρα. Η καμπίνα μου δεν είναι απλώς ένα δωμάτιο. Είναι ένας καθρέφτης της ζωής μου στη θάλασσα.

Η καμπίνα μου είναι ο χώρος του οποίου κλείνοντας την πόρτα μετά την δουλεία, αισθάνομαι την ασφάλεια της μοναξιάς μου….

Άλλωστε, και ποιος ναυτικός δεν επιζητά την μοναξιά; Ποιος ναυτικός δεν είναι μοναχικός; Ποιος ναυτικός δεν αισθάνεται την καμπίνα του κομμάτι από αυτόν;