Μια βραδιά στο καπνιστήριο σε δεξαμενόπλοιο στις αρχές της δεκαετίας του 2000 είναι μια ανάμνηση που έχει χαραχθεί στη μνήμη πολλών ναυτικών. Ήταν η εποχή των βιντεοκασετών, του χαρτιού, του ποτού και της παρέας – στιγμές που χτίζονταν μέσα στον καπνό και τη θαλασσινή σιγή.
Είναι βράδυ και κάθομαι στην βαρδιόλα, αγναντεύω και αναπολώ τις στιγμές που ζούσαμε στα καπνιστήρια των πλοίων κάπου εκεί στις αρχές του 2000.
Η ταινία που έμπαινε ήταν υποχρεωτική για όλους. Κάποιοι το μισούσαν και κάποιοι το λάτρευαν. Δεν υπήρχαν πολλές επιλογές. Βιντεοκασέτα και άγιος ο θεός. Πολλές αποτυχημένες ταινίες που ακόμη τις θυμάμαι.
Πριν την ταινία ή μετά από αυτήν κάποιοι έπαιζαν κάνα χαρτάκι, κάποιοι κάνα τάβλι, άλλοι έλεγαν ιστορίες.
Ολα αυτά συνοδευόμενα και με κάνα ποτακι, καμιά μπυριτσα. Ιστορίες πολλές. Αληθινές ή ψεύτικες δεν είχε και τόση σημασία τελικά. Το αποτέλεσμα το ίδιο. Η ψυχαγωγία των ναυτικών και να περάσει η ώρα.
Υπήρχε μια «βαβούρα» στο καπνιστήριο. Κατέβαινε ο Καπετάνιος. Όλοι τον σεβόμασταν. Κάποιους τους φοβόμασταν κιόλας. Κοιτάζαμε να είμαστε τυπικοί, καθαροί και φυσικά παρόντες, θέλαμε δεν θέλαμε…
Πόσο άλλαξαν τα πράγματα; Πως η βιομηχανία ώθησε τον ναυτικό να απομονωθεί. Κόπηκε το αλκοόλ, σταμάτησαν και οι συναθροίσεις.
Ποιος μπορεί να κατέβει και να δει «ξεροσφύρι» μια αποτυχημένη ταινία; Ποιος μπορεί να κάτσει και να δει μια εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου με κόκα κόλα και σόδα;
Η απάντηση είναι ότι σχεδόν κανείς δεν βρίσκει την όρεξη να τα κάνει όλα αυτά. Υπάρχουν κάποιοι αλλά είναι η συντριπτική μειοψηφία.
Ολοι προτιμούν να κάτσουν στην καμπίνα τους, να δούνε μια ταινία στο λάπτοπ τους (αυτή που θέλουν) και να σερφάρουν στο ίντερνετ. Να μιλήσουν με την οικογένεια τους.
Δεν θα κρίνω εάν είναι καλύτερα ή χειρότερα. Αυτό είναι η προσωπική άποψη του κάθε ένα. Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος μέσα στο καράβι αποξενώνεται χρόνο με τον χρόνο.
Η ναυτιλιακή βιομηχανία ωθεί τις ναυτιλιακές να έχουν γραμμές ψυχολογικής υποστήριξης για τους ναυτικούς. Τι να την κάνεις τη ναυτιλιακή υποστήριξη όταν δεν μπορείς πλέον να κάνεις ένα «πάρτι» στο καπνιστήριο; Να ξεφύγει λίγο το μυαλό σου;
Σε λίγα χρόνια οι περισσότεροι θα έχουν πολλά ψυχολογικά προβλήματα. Αν δεν το βλέπουν θα πράξει να το δουν. Αν το βλέπουν και εθελοτυφλούν τότε υπάρχει πρόβλημα.
Μπορεί η επικοινωνία να έχει βελτιωθεί παρά πολύ, δεν σημαίνει όμως ότι έλυσε τα προβλήματα. Το αντίθετο μάλιστα. Λύθηκε ένα σημαία τόκο πρόβλημα και αναδύθηκαν άλλα σοβαρότερα.
Πάντως σε όλους λείπε μια βραδιά σε ένα καπνιστήριο την δεκαετία του 2000…
