Στα περίεργα και δύσκολα χρόνια που διανύουμε, η κάθε είδηση (ψευδής ή αληθής) που μιλάει για απολύσεις, κάνει μεγάλη αίσθηση στην κοινή γνώμη.
Αυτά που κατήγγειλε η ΠΕΑΘΕΝ (η Πανελλήνια Ένωση Θαλαμηπόλων-Αρχιθαλαμηπόλων Εμπορικού Ναυτικού) αλλά και η απάντηση της ΠΕΠΕΝ (Πανελλήνια Ένωση Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού), απασχολεί και συζητάτε πολύ στα πηγαδάκια των ναυτικών.
Αίσθηση μου είναι ότι η ΠΕΑΘΕΝ το παράκανε λιγάκι με τις δημόσιες κατηγορίες και καταγγελίες σε βάρος του πλοιάρχου του πλοίου. Το παράκανε γιατί το να ακούς την μία πλευρά, πολλές φορές δεν είναι ότι καλύτερο και μπορείς να βρεθείς και εκτεθειμένος.
Από την στιγμή που είναι μέσα στα καθήκοντα να του πηγαίνει καφέ, τοστ, νερό ή οτιδήποτε άλλο θα πρέπει να το κάνει έστω και αν ο Πλοίαρχος το απαιτεί από εκείνον κάθε δέκα λεπτά. ΠΡΟΣΕΞΤΕ! Δεν λέω ότι είναι το σωστό, λέω όμως κάτι το οποίο ισχύει πάρα μα πάρα πολλά χρόνια… Τον πλοίαρχο αλλά και τον Α’ μηχανικό στον τομέα του, θα πρέπει όλοι να τους υπακούνε – εφόσον βέβαια οι εντολές βρίσκονται μέσα στα πλαίσια του νόμου.
Η ΠΕΠΕΝ διέψευσε το γεγονός και με το δελτίο τύπου υποστήριξε ότι πολλά που ειπώθηκαν είναι ανακρίβειες.
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι -ειδικά- στην σημερινή εποχή που ζούμε, όλοι οι κλάδοι θα πρέπει να είναι μαζί και ενωμένοι. Θα πρέπει να κοιτάξουμε να έχουμε δουλειά και να βγάζουμε χρήματα για να ζήσουμε εμείς και οι οικογένειες μας.
Το να φωνάζουμε ότι οι πλοίαρχοι έχουν διαλύσει τη ναυτιλία, νομίζω ότι είναι γελίο… Δεν λέω ότι ήταν ή είναι άγιοι και αυτοί στα γραφεία, λέω όμως ότι οι εφοπλιστές όπως και να έχει αλλοδαπούς και φθηνά εργατικά χέρια θα έβαζαν στα καράβια.
Ας κοιτάξουν και οι ναυτικοί, μαζί με τα συνδικαλιστικά όργανα τους, να χαμηλώσουν λίγο τους τόνους γιατί είναι αμαρτία από ένα συγκεκριμένο και μεμονωμένο περιστατικό να αμαυρώνετε η εικόνα των ναυτικών μας (αξιωματικών και πληρωμάτων).
Ξέρω πως πολύ θα πούνε ότι δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό και ότι έχουν γίνει πολλά. Υπάρχουν πολλά και το γνωρίζω. Αν θέλουμε όμως να τα λέμε τα πράγματα έτσι όπως είναι, θα πρέπει να αναφέρουμε και τον σεβασμό που έχει χαθεί προς τον Πλοίαρχο και τον Α’ Μηχανικό.
Λίγο η πολύ όλοι μας φταίμε και είναι στο χέρι μας, μέσα από τη ναυτοσύνη και το ήθος μας, να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο. Όχι, δε ζω με ψευδαισθήσεις, αν όμως δεν δοκιμάσουμε δεν πρόκειται να δούμε και προκοπή…
c.o.
