Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια, τότε που ήμασταν στη ΑΕΝ και συζητούσαμε στα διαλύματα, και λέγαμε ο καθένας από εμάς ότι θα κάνουμε 2,3 η 4 μπάρκα και θα σταματήσουμε. Μικροί τότε βλέπετε, κάνοντας πάρα πολύ πρόχειρους υπολογισμούς νομίζαμε ότι θα βγάλουμε τόσα πολλά λεφτά σε 4 ταξίδια ώστε θα καταφέρουμε μετά, με μία δουλίτσα έξω στη στεριά, να τα βγάλουμε πέρα μέχρι τα γεράματα μας. Τα χρόνια πέρασαν και από όσο μπορώ και γνωρίζω, εκτός από 4-5 άτομα οι υπόλοιποι βρισκόμαστε στην θάλασσα ακόμη. Πλοίαρχοι πλέον και υποπλοίαρχοι.
Έκανα αυτόν τον πρόλογο γιατί θέλω να τονίσω την δυσκολία που έχουμε η πλειοψηφία να συνειδητοποιήσουμε ότι το επάγγελμα μας πλέον θα είναι αυτό. Εντάξει, υπάρχουν και εξαιρέσεις που όντως σταμάτησαν αυτό το επάγγελμα ή συνειδητοποίησαν πολύ γρήγορα ότι αυτό θα κάνουν για πάντα- τουλάχιστον για το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής τους.
Κάτι τέτοιο συνεχίζει και συμβαίνει και μετά την σχολή και σε κάποιες περιπτώσεις και για πολλά χρόνια ακόμη. Δεν γνωρίζω αν συνέβαινε και στου παλιούς ναυτικούς αυτό. Ίσως να συνέβαινε αλλά σε μικρότερο βαθμό, γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι την δεκαετία του 60 του 70 ή και παλιότερα οι άνθρωποι στην Ελλάδα ήταν σκληρότεροι και ανθεκτικότεροι σε σχέση με τώρα.
Το να μην συνειδητοποιείς όμως ότι πλέον το επάγγελμα σου είναι αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις σε εσένα κατά πρώτο λόγο και στην οικογένεια σου κατά δεύτερο. Υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μας κάνουν την ζωή ευκολότερη εάν αγαπήσουμε και αποδεχτούμε το επάγγελμα μας και δεν το βλέπουμε απλά σαν κάτι που μας βαραίνει.
Άλλωστε αν δεν μπορούμε κάτι να το αποφύγουμε καλύτερα να το απολαύσουμε. Ας δούμε μερικά πράγματα παρακάτω αναλυτικότερα.
Η βαλίτσα ζυγίζει πολλά παραπάνω κιλά όταν φεύγεις για μπάρκο. Η βαλίτσα έτσι και αλλιώς είναι πολλά κιλά και πάντα όταν φεύγουμε για μπάρκο ζυγίζει ακόμα περισσότερα, οπότε καλό θα ήταν να μην την κάνουμε βαριά και ασήκωτη.
Το να αποχαιρετάμε δικούς μας ανθρώπους για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα. Καλό θα ήταν όμως να σκεφτόμαστε ότι όταν γυρίσουμε θα είμαστε μαζί τους 24 ώρες το 24ωρο, την στιγμή που άνθρωποι που δουλεύουν στην στεριά μπορεί να τους βλέπουν μόνο 4-5 ώρες την ημέρα.
Όλοι οι ναυτικοί σκέφτονται το ξέμπαρκο όταν είναι μέσα στο καράβι. Αυτό δεν βγαίνει από το μυαλό και είναι δεδομένο, καλό θα ήταν όμως να μην το σκεφτόμαστε κάθε δευτερόλεπτο και να μην γίνεται εμμονή μέσα στο μυαλό μας κάθε στιγμή της ημέρας. Δίνοντας προτεραιότητα στην δουλειά μέσα στο καράβι και την εξέλιξη των γνώσεων μας και καλύτεροι επαγγελματίες γινόμαστε και το ταξίδι θα περάσει πιο εύκολα.
Όταν σκεφτόμαστε όλα τα αρνητικά του σύμπαντος στο επάγγελμα μας μόνο κακό κάνει. Από το να σκεφτόμαστε συνέχεια αρνητικά καλό θα ήταν να βλέπουμε και τα θετικά σημεία. Ας σκεφτούμε λοιπόν τους άνεργους στην πατρίδας μας, τους χαμηλόμισθους και αυτούς που μία ζωή είναι εγκλωβισμένοι σε ένα μέρος και δεν έχουν την δυνατότητα να δούνε τίποτε άλλο.
Ας μην γυρίζουμε μετά από ένα 6μηνο ταξίδι στο σπίτι μας σκεφτόμενοι κατσουφιασμένοι ότι θα ξαναμπαρκάρουμε. Ας περάσουμε στο ξέμπαρκο μας όσο καλύτερα γίνεται και μη ζούμε με την σκέψη ότι θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα ξαναμπαρκάρουμε. Ας ξεκουραστούμε και όταν έρθει η στιγμή ας το δούμε καθαρά επαγγελματικά, ότι αυτή είναι η δουλειά μας και θα πρέπει να πάμε να δουλέψουμε.
Όλοι καταλαβαίνουμε ότι ο κύριος λόγος που ερχόμαστε για δουλειά στο δύσκολο και ιδιαίτερο περιβάλλον του πλοίου είναι τα χρήματα. Δευτερεύον ρόλο παίζει και ότι μπορεί να το αγαπάμε ή να το αγαπήσουμε στο μέλλον. Αν θεωρήσουμε σαν δεδομένο το πρώτο, τότε το ζητούμενο είναι το δεύτερο. Κακά τα ψέματα συνάδελφοι, κανείς δεν έρχεται στο καράβι πρωτίστως επειδή το αγαπάει. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι επειδή ερχόμαστε για τα λεφτά δεν το αγαπάμε ή δεν μπορούμε να το αγαπήσουμε. Άλλωστε σε όλες τις δουλειές ο άνθρωπος δουλεύει για τα χρήματα.
Όταν λοιπόν καταφέρουμε να το αγαπήσουμε και να το αποδεχτούμε σαν κάτι δικό μας, σαν κάτι που έχουμε μοχθήσει και παλέψει για να το μάθουμε και να γίνουμε καλοί, τότε πιστεύω ότι μόνο οφέλη μπορεί να έχει σε εμάς, στην δουλειά μας και γενικότερα στη ζωή μας.
Καλά ταξίδια σε όλους!
