Η υπερβολική εργασία των ναυτικών έχει φτάσει σε οριακό σημείο, τονίζει ο Captain Pradeep Chawla, κορυφαίο στέλεχος της ναυτιλίας, καταδικάζοντας ανοιχτά την αδράνεια της βιομηχανίας απέναντι στις ανθρώπινες αντοχές.
Όλο και πληθαίνουν οι φωνές από ανθρώπους της ναυτιλίας, ότι η κατάσταση έχει αρχίσει και γίνεται ανυπόφορη.
Η ναυτιλιακή βιομηχανία έχει ωθήσει το φόρτο εργασίας των ναυτικών πλέον σε ένα μη βιώσιμο σημείο, και θα πρέπει να κάνει μια ολοκληρωμένη αναθεώρηση του αριθμού των εργασιών που απαιτούνται να γίνουν στο πλοίο σε σύγκριση με τον αριθμό του πληρώματος που είναι διαθέσιμα στο πλοίο, εάν θέλει να προσελκύσει και να διατηρήσει ένα εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, λέει ο Captain Pradeep Chawla, Διευθύνων Σύμβουλος της MarinePALS.
Ο Captain Chawla έκανε μια κριτική αξιολόγηση των υπερβολικών απαιτήσεων της ναυτιλιακής βιομηχανίας από τους ναυτικούς.
«Για μια βιομηχανία που βασίζεται εξ ολοκλήρου στον επαγγελματισμό και την ανθεκτικότητα του πληρώματός της, έχουμε δημιουργήσει ένα μεγάλο βάρος στους ναυτικούς προσθέτοντας συνεχώς εργασίες, χωρίς να μελετήσουμε τον χρόνο που απαιτείται για αυτές τις εργασίες», δήλωσε ο Captain Chawla.
«Κάθε άτομο που εμπλέκεται στη διαχείριση των πλοίων και κάθε μελέτη ακούει τους ναυτικούς να λένε, “Φτάνει πια πια” για το τι απαιτείται από αυτούς».
Με δεκαετίες άμεσης εμπειρίας στη θάλασσα και πάνω από 31 χρόνια σε ανώτατες θέσεις πριν αποσυρθεί από την Anglo-Eastern Ship Management, και ως Πρόεδρος της GlobalMET, ο Captain Chawla βρίσκεται σε μοναδική θέση για να επισημάνει αυτό που πολλοί στον κλάδο αναγνωρίζουν σιωπηλά. Το σύστημα είναι «μπάζει» από παντού και καταρρέει σε ότι αφορά το ηθικό κομμάτι.
«Ένα πλοίο συνήθως έχει πάνω από 2.000 εργασίες συντήρησης που αναφέρονται στο Σύστημα Προγραμματισμένης Συντήρησης. Μια απλή μελέτη του χρόνου που απαιτείται για κάθε εργασία, σε σχέση με τον αριθμό των ημερών και τον αριθμό των ατόμων που είναι διαθέσιμα στο πλοίο για την εκτέλεση των εργασιών, θα δείξει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ναυτικοί. Πρέπει να χειριστούν τις βάρδιες στις γέφυρα, την ομίχλη και τον κακό καιρό, τα φορτωμένα χρονοδιαγράμματα στο λιμάνι με επιθεωρήσεις PSC και ναυλωτών, τον ανεφοδιασμό καυσίμων και τη διαχείριση της υπερφόρτωσης των επικοινωνιών πλοίου/ξηράς με διάφορους εσωτερικούς και εξωτερικούς ενδιαφερόμενους».
Χαιρετίζοντας την απόφαση στη συνεδρίαση της MSC του ΙΜΟ να επανεξεταστεί το ψήφισμα σχετικά με τις «Αρχές Ασφαλούς Επάνδρωσης», ο Chawla δήλωσε ότι η βιομηχανία έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου οι κανονισμοί για τις κλίμακες επάνδρωσης πρέπει να «επανεξεταστούν διεξοδικά», διατηρώντας μια καθαρή προοπτική και ακούγοντας την αγωνία των ναυτικών.
«Το πρόβλημα του φόρτου εργασίας δεν είναι το ίδιο σε ένα VLCC σε ένα μακρύ ταξίδι και, ας πούμε, σε ένα χημικό δεξαμενόπλοιο σε ένα κοντινό ταξίδι», είπε.
Παραδέχεται ότι η επίτευξη συναίνεσης σχετικά με τις κλίμακες επάνδρωσης είναι ένα πολύ δύσκολο έργο, αλλά επιμένει ότι υπάρχει ανάγκη να εργαστούμε υπομονετικά σε διαφορετικά σενάρια και να δημιουργήσουμε νομοθεσία και κατευθυντήριες γραμμές που μπορεί να χρειαστεί να είναι πιο «καθοριστικές» για ορισμένους τύπους πλοίων και ορισμένα επαγγέλματα.
Ο Καπετάνιος Chawla, επικεφαλής πλέον της MarinePALS, μιας εταιρείας που επικεντρώνεται στην απλοποίηση και τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης των ναυτικών, λέει ότι οι μικρές προσαρμογές δεν αρκούν.
«Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια λεπτομερής συζήτηση. «Οι ρυθμιστικές αρχές, τα κράτη σημαίας, οι διαχειριστές πλοίων και οι ενώσεις που εκπροσωπούν τους ναυτικούς πρέπει να βρουν γνήσιες λύσεις και όχι κατευθυντήριες γραμμές που ερμηνεύονται διαφορετικά από διαφορετικά ενδιαφερόμενα μέρη», λέει.
Το μήνυμά του είναι σαφές. Λέμε ότι νοιαζόμαστε για την ευημερία των ναυτικών. Λοιπόν, εδώ ξεκινάει. Ας «ακούμε» τους ναυτικούς.
Βλέπουμε ότι όλο και περισσότερες φωνές ακούγονται από τους ανθρώπους της ναυτιλίας για το πόσο στραβά βαδίζει η ναυτιλιακή βιομηχανία, αλλά να αγνοούνται επιδεικτικά αφού όλοι στην ουσία βολεύονται από αυτή την ακατάσταση.
Τα λεφτά είναι πολλά και κανείς δεν θέλει να χάσει χρήματα. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει η βιομηχανία να αποφασίσει για το πώς θέλει να προχωρήσεις. Θέλει πραγματικά να υπάρχει ασφάλεια και ευημερία των ναυτικών ή απλά θέλει να υπάρχουν κανονισμοί και διατάξεις αλλά με τους ναυτικούς να είναι δυσαρεστημένοι;
