Οι νέοι της ΑΕΝ γίνονται οι καπετάνιοι και οι μηχανικοί του αύριο. Εδώ και μερικούς μήνες, τα νέα παιδιά –οι μελλοντικοί ναυτικοί– ξεκινούν τα πρώτα τους μπάρκα, αποκτώντας την απαιτούμενη θαλάσσια υπηρεσία και τις εμπειρίες που θα τους οδηγήσουν στο μέλλον της ελληνικής ναυτιλίας.

Εδώ και μερικούς μήνες έχει ξεκινήσει μια περίοδος στην οποία τα νέα παιδιά, οι μελλοντικοί ναυτικοί, έχουν ξεκινήσει και μπαρκάρουν με σκοπό να συμπληρώσουν την απαιτούμενη θαλάσσια υπηρεσία.

Είναι αυτά τα παιδιά που θα κληθούν μελλοντικά να σηκώσουν το βάρος της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας, γι’ αυτό και χρειάζονται τη στήριξη και την υποστήριξη όλων μας.

Τι χρειάζεστε να πάρετε μαζί σας στο καράβι και τι να προσέξετε

Αυτά τα παιδιά, πολλές φορές 18, 19 και 20 χρονών, θα πρέπει να σκεφτούμε όλοι μας ότι είναι νεαροί άντρες οι οποίοι αφήνουν πίσω τις οικογένειές τους για να εκπληρώσουν τα όνειρά τους.

Πρωτόμπαρκος δόκιμος: Το ταξίδι που μένει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη σου

Και οι οικογένειές τους από την άλλη αποχωρίζονται τα παιδιά τους για 6-7 μήνες, κάτι το οποίο μόνο εύκολο δεν είναι για αυτές. Άλλωστε, όποιος έχει και δικά του παιδιά μπορεί πολύ καλά να καταλάβει πόσο δύσκολο είναι.

Γι’ αυτό λοιπόν είναι υποχρέωση όλων των ναυτικών που θα υποδεχτούν αυτά τα παιδιά να φροντίσουν ώστε να γυρίσουν σπίτι τους σώοι και αβλαβείς, με καλή ψυχολογία, γεμάτοι γνώσεις και εμπειρίες, που θα γίνουν ο φάρος που θα τους οδηγήσει στο μέλλον.

Εν έτει 2025 δεν νοείται να συμπεριφερόμαστε στα παιδιά αυτά όπως πριν 30-40 χρόνια. Ούτε καλύτερους ναυτικούς θα τους κάνουμε έτσι, αλλά ούτε και εμείς πρόκειται να ανέβουμε στην υπόληψη κανενός.

Τα τελευταία χρόνια, με την κατάλληλη μεταχείριση, έχω διαπιστώσει ότι τα παιδιά αυτά γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι του πληρώματος· γίνονται και αυτά ένα γρανάζι για να λειτουργήσει σωστά η μηχανή του πλοίου. Και το λέω μεταφορικά φυσικά, και όχι για να λειτουργήσει κυριολεκτικά η κύρια μηχανή του πλοίου.

Οι νέοι αυτοί πολλές φορές υπερβάλλουν εαυτούς και γίνονται πολύ σημαντικοί για το πλοίο. Δεν θα μιλήσω για εξαιρέσεις που έτσι κι αλλιώς υπάρχουν παντού.

Αυτά τα παιδιά λοιπόν πρέπει να τα προστατεύσουμε όσο μπορούμε. Να σκεφτούμε ότι έχουν μια μάνα και έναν πατέρα πίσω που μας τα εμπιστεύτηκαν. Να αναλογιστούμε εάν ήταν δικά μας παιδιά, πώς θα θέλαμε να τους φέρονται.

Ναι, το γνωρίζω. Το ναυτικό επάγγελμα είναι σκληρό και δύσκολο. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα πρέπει να φερόμαστε με όλη τη σκληράδα σε αυτά τα παιδιά.

Έτσι κι αλλιώς είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουν. Ήδη τα καταφέρνουν και σε πολλές περιπτώσεις τα καταφέρνουν και καλύτερα από εμάς. Ας μην είμαστε εγωιστές.

Καλά ταξίδια σε όλους και καλή σταδιοδρομία σε όλα τα νέα παιδιά.