Ζω στον τόπο που οι άνθρωποι, άσχετα με τη δουλειά που κάνουν, έχουν μέσα τους “παράδοση”.
Στον τόπο που οι καπεταναίοι
(από όλα τα πλοία)
είτε ψαράδικων , είτε της γραμμής

ΤΙΜΟΥΝ, ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΑ ΗΘΗ,
ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ και έχουν μέσα τους αναμμένο το καντήλι για χάρη της Παναγίας μας και του Χριστού μας.
Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πλησιάσαμε το εκκλησάκι της Παναγίας Φανερωμένης στις Λαούσες.

Και συγκεκριμένα στην νησίδα Λαγούσα.
(το σύμπλεγμα από βορειοανατολικά προς δυτικά αποτελείται από το μεγάλο νησάκι Λαγουσάκι, δίπλα του προς νότο είναι η νησίδα γάιδαρος, δυτικά η Λαγούσα στην οποία βρίσκεται το εκκλησάκι της Παναγίας φανερωμενης, δυτικά από το Λαγουσάκι η νησίδα Μακρόνησος και τέλος νότια της νησίδας Μακρόνησος η υφαλοειδής νησίδα κορδελιάρης)…

Η μέρα ξημέρωσε λυπηρά, οι προσευχές μου στις ψυχές των ανθρώπων που κάηκαν στον Έβρο (είναι από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που γράφονται τα τελευταία χρόνια)…

Άκουσα πολλά αυτές τις μέρες αλλά δεν θέλω να σχολιάσω.
Έχω απλά να πω, ότι η ανθρώπινη ζωή, δεν έχει χρώμα, καταγωγή,
φυλή ή ταυτότητα….
Η προσευχή για τις ψυχές και η πίστη μου, μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με τα “πιστεύω” ή τα “δεν πιστεύω” κάποιων ανθρώπων..
Εγώ απλά σέβομαι την κάθε επιλογή.
Εύχομαι λοιπόν σε όλους τους παραπάνω, ειρήνη στην ψυχή σας και φώτιση στο μυαλό σας…
Καλή ανάπαυση στις χαμένες ψυχές
Καλή δύναμη στους ζημιωθέντες
Σήμερα κλαίει η πλάση…

Γιώργος Πέππας