Το πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε από τον υπουργό ναυτιλίας, μεταξύ άλλων, αναφέρει και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων των κατώτερων πληρωμάτων για τα ποντοπόρα και τα σκάφη αναψυχής.

Για ποιές συλλογικές συμβάσεις όμως μιλάμε , όταν στα Ελληνικά ποντοπόρα πλοία δεν υπάρχουν κατώτερα πληρώματα; ; (!). Οι εποχές που τα Ελληνικά πλοία ήταν γεμάτα από Έλληνες, δυστυχώς, έχουν περάσει ανεπίστρεπτη….

Συζητώντας όλες αυτές τις μέρες με αρκετούς συναδέλφους θα ήθελα να γράψω και τις δύο απόψεις που ακούγονται περί του θέματος αυτού.

Συλλογικές Συμβάσεις

Οι συλλογικές συμβάσεις όπως όλοι καταλαβαίνουμε είναι ένα μαξιλαράκι ασφαλείας για τον εργαζόμενο, ώστε να μην τον εκμεταλλεύεται ο εργοδότης. Είναι λογικό και υπέρ όλων μας και κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο. Από την άλλη, όσο αναφορά τους ναυτικούς – κυρίως – των κατώτερων πληρωμάτων των ποντοπόρων πλοίων, οι συλλογικές συμβάσεις τείνουν να γίνουν ”άχρηστες” για τον πολύ απλό λόγο, ότι πλέον δεν υπάρχουν τέτοια πληρώματα! Και για να γίνω πιο σαφείς, υπάρχουν ελάχιστοι που δουλεύουν σαν μάγειροι ή λοστρόμοι και το πιο πιθανό είναι σε λίγα χρόνια να μην υπάρχει κανείς. Άλλωστε τον εφοπλιστή κανείς δεν μπορεί να το υποχρεώσει να πράξει το αντίθετο, και αν κάποιος τον πιέσει και πολύ θα σηκωθεί και θα φύγει για άλλα μέρη και άλλες πολιτείες… Τι να κάνουμε; Είτε μας αρέσει είτε όχι έτσι είναι τα πράγματα.

Ατομικές Συμβάσεις

Οι ατομικές συμβάσεις είναι συμφωνία μεταξύ δύων…Έλα εδώ κύριε λοστρόμε η μάγειρα, εγώ τόσα δίνω θες; Αν ναι έφυγες, αν όχι, να περάσει ο επόμενος…

Ακούγετε πολύ κυνικό αλλά έτσι είναι. Τουλάχιστον όμως αν κάποιος ικανοποιηθεί θα έχει την ευκαιρία να μπαρκάρει και να βγάλει το ψωμάκι του. Θα έχει την ευκαιρία του τέλος πάντων, και όχι σαν τώρα που δεν τον ρωτάνε καν…Ποιός άλλωστε εργατοπατέρας ρώτησε έναν Έλληνα μάγειρα αν θα μπαρκάριζε για 2500-3000; κανείς νομίζω. Αυτή την στιγμή που μιλάμε υπάρχουν απεγνωσμένοι μάγειροι και λοστρόμοι που ψάχνουν να μπαρκάρουν και με έστω 2500 αντί για 4000-5000. Το προτιμούν από το να κάθονται στο Ελλαδιστάν άνεργοι και να πεινάνε….Αν τώρα ρωτήσεις και σου πεί εγώ δίνω 1000 ευρώ είναι πολύ φυσικό να αρνηθείς. Στο ίδιο αποτέλεσμα καταλήγουμε αλλά τουλάχιστον είχες την ευκαιρία σου…

Δουλειές χωρίς Συλλογικές συμβάσεις

Θυμάμαι εμένα αλλά και όλα τα παιδιά της επαρχίας, όταν δουλεύαμε σε διάφορες δουλειές όπως π.χ. σε χωράφια, ψαράδες, σε ταβέρνες, σε χαμαλοδουλειές η οτιδήποτε άλλο δεν είχαμε κάποια συλλογική σύμβαση. Πηγαίναμε, ρωτάγαμε τα λεφτά που θα παίρναμε και αν μας άρεσε και μας ικανοποιούσε δουλεύαμε, αν όχι γινόμασταν λαγοί! ακόμα και με τους Αλβανούς ή τους Πακιστανούς που έπαιρναν λιγότερα λεφτά από εμάς, τα βγάζαμε πέρα…Ίσως χωρίς αυτούς να παίρναμε περισσότερα αλλά έστω και έτσι το μεροκάματο έβγαινε. Το αναφέρω αυτό γιατί και εμείς οι Έλληνες έτσι είμαστε με τους φιλλιπινέζους στα καράβια. Μπορεί ένας Έλληνας μάγειρας να μην πάρει τα 4000-4500 ευρώ που θα έπρεπε να πάρει αλλά δεν τον ρώτησε κανείς εάν θα πήγαινε και με 3000!

 Το συμπέρασμα και οι…εργατοπατέρες

Τα περιθώρια έχουν στενέψει και όσοι νομίζουν ότι οι εφοπλιστές μια μέρα θα ξυπνήσουν και θα πάρουν κατώτερα πληρώματα Έλληνες με τα λεφτά των ήδη υπάρχων συλλογικών συμβάσεων, μάλλον ζουν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν…Αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Άλλωστε όσοι τους βρίζουν τώρα ήταν οι πρώτοι που με το μόλις ήρθαν μετανάστες τους προτιμούσαν γιατί ήταν φθηνοί! Έτσι είναι και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όλοι αυτό έκαναν.

Τα παραπάνω δεν τα γράφω για να υποστηρίξω τις ατομικές συμβάσεις και ούτε τους εφοπλιστές οι οποίοι θα έχουν την δυνατότητα να πάρουν κατώτερο πλήρωμα με χαμηλότερο μισθό. Αλλωστε την άποψη μου για το τι πιστεύω ότι πρέπει να γίνει την έχω γράψει. ΜΑΚΑΡΙ να υπήρχαν κατώτερα πληρώματα Έλληνες στα καράβια με τα λεφτά που πρέπει αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν και η μόνη λύση είναι αυτό. Όλοι αυτοί που φωνάζουν ας μας πουν τι πρέπει να γίνει. Μήπως αυτοί θα έκαναν διαφορετικά; όχι! Πρόσφατα άλλωστε είδαμε και τους κύριους εργατοπατέρες του ριζοσπάστη να κάνουν μαζικές απολύσεις…Μήπως οι ίδιοι δε ρήμαξαν και τα ναυπηγεία; (μεγάλη ιστορία αυτή στην οποία θα αναφερθώ σε άλλο άρθρο). Ας σταματήσουν λοιπόν και ας ρωτήσουν πρώτα τον εργαζόμενο τι θέλει να κάνει. Δεν νομίζω βέβαια οτι έτσι θα αλλάξουν και πολλά, αλλά μήπως θα πρέπει να το δοκιμάσουμε και αυτό;

g.k.