Οι αναμνήσεις είναι η μεγαλύτερη φωτογραφική (και όχι μόνον) βιβλιοθήκη του ανθρώπου. Χιλιάδες φωτογραφίες, στιγμές, κι ένα σωρό ακόμη φυλάσσονται καλά, ανεπηρέαστα από τον τη βροχή, τη σκόνη και τον ήλιο, διατηρώντας έτσι την ξεχωριστή πορεία του καθένα ξεχωριστά μέσα στον χρόνο.
Σε μας τους νησιώτες και ιδιαίτερα στους Κυκλαδίτες, ένα μεγάλο μέρος αυτών των αναμνήσεων έχει να κάνει με τα επιβατηγά πλοία.
Άλλες φορές σαν ασπρόμαυρη ταινία έρχεται στο νου το λιμάνι στον Αδάμαντα, καθώς φίλοι και συγγενείς περίμεναν το καράβι είτε να φύγουν, είτε να υποδεχτούν τους ταξιδεμένους τους. Οι αποχαιρετισμοί, άλλοτε με δάκρυα θλίψης, άλλοτε με φόβο για την άγνωστη νέα αρχή που μόλις ξεκινούσε, κι άλλοτε πάλι με την υπόσχεση της επιστροφής ζωγραφισμένη στα πρόσωπα εκείνων που έφευγαν.
Εμείς οι ίδιοι ακόμη, πόσες φορές δεν περιμέναμε στο λιμάνι για να φύγουμε με ένα από τα πλοία της δεκαετίας του ’70, ή του ’80. Πλοία, όχι σαν τα σημερινά που είναι μεγάλα , σύγχρονα , ούτε φυσικά και σαν τα ταχύπλοα.
Τα πλοία εκείνα ήταν πολύ μικρότερα και χρειαζόταν μεγάλη υπομονή για να φτάσεις στον προορισμό που δεν ήταν άλλος από τον Πειραιά.
Εκτός από τα πλοία, ήταν και κάποιοι άνθρωποι που έμειναν χαραγμένοι στη μνήμη μας, καθώς ήταν εκείνοι οι άνθρωποι που σου έδιναν το εισιτήριο του πλοίου. Ήταν εκείνοι οι άνθρωποι που πάντα ήταν στο πόδι την ώρα της αναχώρησης, ή της άφιξης του πλοίου, (όπως και σήμερα φυσικά). Ήταν οι πράκτορες του πλοίου, που ανά πάσα στιγμή ήταν έτοιμοι να δώσουν κάθε πληροφορία για το πλοίο. Γιατί άργησε, πότε φεύγει, αν έχει καλό καιρό, αν είναι καλοτάξιδο το πλοίο, τα δρομολόγιά του, αν θα έχει καθυστέρηση και για ποιο λόγο. Όλα αυτά κι άλλα περισσότερα, ήταν στα καθήκοντα του πράκτορα των επιβατηγών πλοίων. Σήμερα τα περισσότερα γίνονται απρόσωπα μέσω του διαδικτύου.
Αναπόσπαστο κομμάτι των αναμνήσεων όλων εμάς που ζήσαμε τα χρόνια εκείνα, είναι πρώτος πράκτορας της Μήλου, ο Μανούσος Βήχος, ή Καλός όπως ήταν το παρατσούκλι του.
Όλοι θυμόμαστε τον καλοσυνάτο άνθρωπο που διατηρούσε το πρακτορείο των επιβατηγών πλοίων στον Αδάμαντα. Πρόθυμος , χαμογελαστός πάντα να βοηθήσει τον συνάνθρωπο.
Γεννημένος στον Τριοβάσαλο το 1917 από τον παντοπώλη Ιωάννη Βήχο ή Καλό, ο Μανούσος από μικρό παιδί καταπιάστηκε με δουλειές του παντοπωλείου του πατέρα του. Εκείνος να κάνει τη γραφιοκρατική δουλειά, τεφτέρια, λογιστικά, νέες παραγγελίες, παραδόσεις, όλα όσα είχαν σχέση με το μπακάλικο της γειτονιάς.
Αργότερα καταπιάστηκε με τις πρακτορεύσεις των πλοίων ΚΑΛΥΜΝΟΣ, ΚΑΝΑΡΗΣ, ΙΟΝΙΟΝ, ΜΗΛΟΣ ΕΞΠΡΕΣ. Τα πρώτα χρόνια ήταν ο μοναδικός πράκτορας στο νησί. Ασχολήθηκε και με την πρώτη τράπεζα στο νησί, βοηθώντας οικονομικά όποιον είχε ανάγκη. Το πρακτορείο του ήταν δίπλα από εκεί που σήμερα είναι το καφέ egoist. Εντύπωση προκαλούσε ο μεγάλος ανάγλυφος χάρτης της Μήλου που είχε μπροστά στην είσοδο του πρακτορείου.
Πολυτάλαντος καθώς ήταν ο Μανούσος Βήχος ή Καλός όπως τον ήξερε ο κόσμος, ασχολήθηκε και με τα Ελληνικά μονοπώλια, όπως το αλάτι, τα σπίρτα, το πετρέλαιο, τις τράπουλες.
Δεν ήταν όμως μόνο καλός επιχειρηματίας. Ήταν και καλός οικογενειάρχης. Παντρεύτηκε την Μαριόγκα και απέκτησαν δύο παιδιά. Τον Γιάννη και την Πόπη.
Ως άνθρωπος ο ίδιος, ήταν γλεντζές, λάτρευε τη διασκέδαση, τους χορούς και την καλή παρέα. Πολύ φίλος του πατέρα μου, ακόμη θυμάμαι τον Μανούσο να κάθεται στο γραφείο του και να εξυπηρετεί τον κόσμο. Στη Σκηνοπή επίσης όποτε τύχαινε να πηγαίνομε, πάντα θα κερνούσε λίγο κρασί ή έστω έναν καφέ στο σύρμα του. Μου ‘ρχονται μια προς μία οι εικόνες της εποχής, κι όποτε κατεβαίνω στη Σκηνοπή, μοιάζει να τον βλέπω να κάθεται να απολαμβάνει τον απογευματινό του καφέ καπνίζοντας το τσιμπούκι του.
Ο Καλός, είναι από τα εμβληματικά πρόσωπα του νησιού που δεν πρόκειται να φύγουν από την μνήμη όσων τον γνώρισαν.
Μια που αναφέραμε τα παλιά σκαριά της εποχής, ας γυρίσομε λίγο πίσω στο χρόνο, ξεφυλλίζοντας τη σελίδα που αναφέρει ένα από αυτά τα πλοία. Το εμβληματικό ΙΟΝΙΟΝ.
Ποιος δεν θυμάται από μας το «ΙΟΝΙΟΝ», ιδιοκτησίας Σταθάκη-Μανούσου. Ένα σκαρί γρήγορο για την εποχή του. Κυρίως όμως καλοτάξιδο. Πάλευε με τη θάλασσα κι έβγαινε πάντα νικητής. Παρά τη δύσκολη πηδαλιούχηση ,διότι δεν υπήρχαν τα σημερινά μέσα αλλά και τεχνολογία, δεν υπήρχε λιμάνι ιδιαίτερα στα δικά μας μέρη, τις νοτιοδυτικές Κυκλάδες, που θα δεν θα έπεφτε η μπουκαπόρτα στην προβλήτα.
Οι φουρτούνες του χειμώνα δεν ήταν εμπόδιο για το ΙΟΝΙΟΝ, ο καπετάν Γιώργης Σιγάλας, είχε γίνει ένα με το σκαρί. Μαέστρος της θάλασσας ο καπετάν Γιώργης ήξερε το ΙΟΝΙΟΝ όπως ένας γονέας ξέρει το παιδί του.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Το «ΙΟΝΙΟΝ» κατασκευάστηκε το 1972 στα ναυπηγεία του Περάματος για λογαριασμό των αδελφών Στρίτζη. Το 1978 αγοράστηκε από την ναυτιλιακή των Μηνά Σταθἀκη και Βασίλειο Μανούσο. Από τότε και για πολλά χρόνια ήταν συνέχεια στην ακτοπλοϊκή γραμμή της Μήλου. Το τέλος του ιστορικού πλοίου ήρθε στις 6 Οκτωβρίου του 1991, όταν σε ένα ταξίδι του προσάραξε στην Γραμβούσα Κισσάμου στην Κρήτη, με αποτέλεσμα να ημιβυθιστεί και να χαρακτηριστεί τεκμαρτή ολική απώλεια.
Θεμιστοκλής Παναγιώτου
milosvoice.gr
