Η ιστορία μου είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους τους σπουδαστές της Α.Ε.Ν. Ασπροπύργου βρίσκομαι στο πρώτο εξάμηνο όπου θεωρητικά θα έπρεπε να έχω βρει πλοίο για να μπαρκάρω, τέσσερις μήνες τώρα η μόνη μου έγνοια είναι να βρω καράβι να κάνω την πρακτική μου εξάσκηση, αφού αρχικά απευθύνθηκα σε διάφορες εταιρίες για να κάνω το πρώτο έτος ως δόκιμος οι απαντήσεις που πήρα ήταν τελείως απογοητευτικές του τύπου: “τηλεφώνησε μας όταν βγουν τα αποτελέσματα της εξεταστικής” αφού λοιπόν τους τηλεφώνησα μου έλεγαν ότι “οι θέσης είναι πλήρης”.
Πέρα λοιπόν από την πρώτη απογοήτευση που αισθάνθηκα από τις εταιρίες η δεύτερη μου κίνηση ήταν να απευθυνθώ στην Ένωση Πλοιάρχων, αφού τους είπα για το πρόβλημα μου η πρώτη τους ερώτηση ήταν αν είμαι από την Α.Ε.Ν. Ασπροπύργου; Αφού λοιπόν τους απάντησα ναι! Η αντίδραση τους ήταν να μου πουν πως “Κοπέλα μου, όταν θα πηγαίνεις σε εταιρίες και θα ακούνε ότι είσαι από την Α.Ε.Ν. Ασπροπύργου θα κλείνουν πόρτες!”
Αναρωτιέμαι λοιπόν, είναι τόσο σημαντική η σχολή; Γιατί αυτές οι διακρίσεις να υπάρχουν με κύριο κριτήριο καταλληλότητας την σχολή που φοιτάς; Και αν λοιπόν όλα αυτά παίζουν ρόλο γιατί δεν κάνει κάτι το Υπουργείο Ναυτιλίας για αυτήν την σχολή; Άλλωστε αυτοί είναι που μας προτρέπουν να κυνηγήσουμε τα όνειρα μας και μας ενθαρρύνουν για αυτά, γιατί λοιπόν οι ίδιοι άνθρωποι είναι αυτοί που μας τα καταστρέφουν;
Επιστολή προς το Ε -Νautilia.gr
