Συμπληρώνοντας αρκετά χρόνια στο επάγγελμα του ναυτικού, αρχίζω και καταλαβαίνω ότι οι περισσότεροι ανθυποπλοίαρχοι που μπαρκάρουν για πρώτη φορά έχουν ελλείψεις σε γνώσεις, οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα να φοβούνται και να έχουν μεγάλη ανασφάλεια στο να «πιάσουν».
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι το 99% αν όχι 100%) των νέων έχουν αυτές τις φοβίες και ότι δεν είσαστε οι μόνοι που νοιώθουν ανασφάλεια… Όλοι μας περάσαμε από αυτή την θέση και όποιος πει ότι δεν φοβήθηκε καθόλου την πρώτη φορά νομίζω ότι λέει ψέματα.
Οι περισσότεροι, είμαστε αγχωμένοι παραπάνω από το φυσιολογικό και αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλές αιτίες όπως να ήταν κάποιοι αδιάφοροι σαν δόκιμοι ή να συνάντησαν ανθρώπους που δεν ασχολήθηκαν μαζί τους ή να μην ήθελαν και οι ίδιοι να μάθουν ή να προσπάθησαν να μάθουν και να μην ήταν αρκετό.
Βέβαια υπάρχουν αρκετά παιδία που προσπάθησαν παραπάνω, είχαν καλό χαρακτήρα, πείσμα, δίψα για γνώσεις και τεράστια όρεξη για δουλειά. Τα παιδιά αυτά θα έχουν ένα φυσιολογικό άγχος αλλά σίγουρα λιγότερο από κάποια άλλα που ασχολήθηκαν λιγότερο.
Οι απαιτήσεις πλέον είναι πολλές και όλα τα νέα παιδιά θα πρέπει αυτούς τους 12 μήνες που θα είναι στο καράβι να μην τους αφήσουν να πάνε ανεκμετάλλευτοι και να κοιτάξουν να μάθουν όσα περισσότερα γίνετε. Πολλοί παραπονιούνται ότι δεν ήξεραν τι να ψάξουν και τι να κοιτάξουν και αυτό δεν είναι ψέματα, αλλά αν θέλουμε υπάρχει λύση. Εγώ προσωπικά με το ΚΕΠ διαφωνώ γιατί είναι ένα βιβλίο που είναι πάρα πολλά χρόνια πίσω, από την άλλη όμως έχει πράγματα μέσα τα οποία αν τα ψάξει μόνος του ο καθένας θα μάθει πολλά.
Ένα νέο παιδί το οποίο μπαρκάρει για να κάνει το πρώτο ταξίδι θα πρέπει να έχει σαν πρωταρχικό στόχο να μάθει να συμπεριφέρεται και να ”πατάει” στο καράβι και αφού ορθοποδήσει λιγάκι θα πρέπει εκτός την δουλειά, που θα έχει να κάνει, να ασχοληθεί και μόνος του με την γέφυρα και τον εξοπλισμό της.
Ένας δόκιμος ο οποίος είναι για δεύτερη φορά στο καράβι σίγουρα «πατάει» καλύτερα στα πόδια του από έναν που είναι πρώτη, αλλά θα πρέπει να καταλάβει ότι είναι η τελευταία του ευκαιρία να μάθει πριν πάει στη θέση του ανθυποπλοιάρχου. Αυτός θα πρέπει να μάθει πολλά περισσότερα πράγματα για να είναι όσο το δυνατόν καλύτερα προετοιμασμένος.
Κατά την γνώμη μου όταν θα φύγει από το καράβι και συμπληρώσει τους 12 υποχρεωτικούς μήνες ταξιδιού, θα πρέπει να ξέρει την γέφυρα όπως και γενικότερα την δουλειά του ανθυποπλοιάρχου όσο καλύτερα γίνεται! Και ναυτιλία (δεν πρέπει να την απαξιώνουμε, γι’ αυτό άλλωστε είσαστε αξιωματικοί) και βάρδια και αποφυγή και ECDIS και RADAR και γενικά όλα τα ηλεκτρονικά όργανα και βιβλία στην γέφυρα.
Θα πρέπει να γνωρίζετε όσο το δυνατόν καλύτερα τα βασικά καθήκοντα της θέσης σας όπως το Navigation (διορθώσεις χαρτών – passage plan κ.τ.λ.), το Safety (γυμνάσια- συντήρηση για το Safety κ.τ.λ.) και τα GMDSS (ημερολόγιο GMDSS, όργανα GMDSS κ.τ.λ.).
Πολύ βασικό ακόμα είναι να είστε άριστοι γνώστες σε θέματα που αφορούν την ασφάλεια (εγκατάλειψη, πυρκαγιά, διαρροή), τα φορτία και τους κινδύνους από αυτά.
Τα παραπάνω είναι περιληπτικά και δεν αντιπροσωπεύουν τον όγκο των γνώσεων που θα πρέπει να έχετε. Είναι πολλά περισσότερα που σιγά- σιγά θα πρέπει να μάθετε όπως π.χ. οι τρόποι και μέσα φόρτωσης-εκφόρτωσης. να γνωρίζετε άριστα τον εξοπλισμό που αφορά την κουβέρτα (αξιωματικός δεν σημαίνει μόνο γέφυρα αλλά και κουβέρτα και αντλιοστάσιο, αν είναι δεξαμενόπλοιο) και μεταξύ άλλων περιλαμβάνει τα βίντσια, τις άγκυρες, τους κάβους, εργαλεία, μπογιές, σωληνώσεις κ.τ.λ.
Βασικό μέλημα για αρχή είναι να γνωρίζετε την γέφυρα αλλά και να κάνετε την βάρδια σας με υπευθυνότητα. Να είστε σίγουροι ότι τα υπόλοιπα θα έρθουν σιγά- σιγά!
Η γνώση μαζί με την εμπειρία θα είναι ο καλύτερος σύμμαχος στο απαιτητικό επάγγελμα που διαλέξατε ή έχετε σκοπό να διαλέξετε.
Θα πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι η Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία χρειάζεται νέους και ικανούς αξιωματικούς ώστε να διατηρηθεί εκεί που της αξίζει… Στην πρώτη θέση!
Καλά ταξίδια σε όλους!
c.o.
