Η ιστορία ξεκινά με τη σύγκρουση των KARIBA και TRICOLOR τις πρώτες πρωινές ώρες της 14ης Δεκεμβρίου 2002.
Το προηγούμενο βράδυ, το TRICOLOR, ένα 49.792 GT, κατασκευασμένο από το 1987, φορτωμένο με φορτίο 2.871 πολυτελών αυτοκινήτων, είχε αφήσει το Zeebrugge με προορισμό το Σαουθάμπτον , που ήταν το τελευταίο λιμάνι στην Ευρώπη πριν να διασχίσει τον Ατλαντικό προς τις ΗΠΑ.
Το πλήρωμα είχε προετοιμάσει το πλοίο για το ταξίδι και πήγε να ξεκουραστεί στις καμπίνες του, εκτός από εκείνους που είχαν βάρδια.
Τα δύο πράγματα που φοβούνται περισσότερο οι ναυτικοί είναι συγκρούσεις και φωτιά. Παρόλα αυτά, γνωρίζοντας ότι είχαν προετοιμάσει σωστά το πλοίο για το ταξίδι προς το Σαουθάμπτον και αφού εμπιστεύονταν τους συναδέλφους τους που είχαν βάρδια με σκοπό να περάσουν με ασφάλεια το πολυσύχναστο αγγλικό κανάλι, το πλήρωμα πήγε να ξεκουραστεί στις καμπίνες του πριν την άφιξη το πρωί στο λιμάνι.
Εκείνο το βράδυ όμως ο χειρότερος εφιάλτης του πληρώματος θα γίνει πραγματικότητα. Το TRICOLOR δεν έφτασε ποτέ στο επόμενο λιμάνι.
Στις 02:15 περίπου, όλοι στο TRICOLOR συγκλονίστηκαν από έναν τρομακτικό θόρυβο. Αμέσως ακούστηκε ο γενικός συναγερμός και όλοι εκτός από εκείνους στη γέφυρα έσπευσαν από τις καμπίνες τους στο σταθμό συγκέντρωσης.
Στη γέφυρα ο καπετάνιος, ο ανθυποπλοίαρχος και ο οπτήρας είχαν παρατηρήσει το πλοίο το οποίο επρόκειτο να το προσπεράσουν σε παράλληλη πορεία από την αριστερή του πλευρά του λιμένα τους. Ξαφνικά συνειδητοποίησαν ότι το πλοίο έστριψε απότομα δεξιά. Ο καπετάνιος έστριψε αμέσως το πηδάλιο δεξιά, αλλά δεν υπήρχε τρόπος να αποφύγει το άλλο πλοίο και το KARIBA χτύπησε το TRICOLOR με την πλώρη του στην δεξιά πλευρά TRICOLOR ακριβώς πίσω από τη γέφυρα.
Οι άνδρες στη γέφυρα του TRICOLOR σήμαναν αμέσως γενικό συναγερμό για να ειδοποιήσουν το υπόλοιπο πλήρωμα που ξεκουράζονταν και κατάφεραν επίσης να στείλουν τα σήματα κινδύνου στον ασύρματο πριν αναγκαστούν να βρεθούν στη κρύα θάλασσα τη νύχτα. Ευτυχώς παραλήφθηκαν από το πλήρωμα της KARIBA, το οποίο κατάφερε να στείλει πολύ γρήγορα μια σωσίβια λέμβο και να ξεκινήσει αναζήτηση για το υπόλοιπο πλήρωμα του TRICOLOR. Το πλήρωμα στη σωσίβια λέμβο παραλήφθηκε από το ρυμουλκό BOXER που βρισκόταν κοντά. Και τα 24 άτομα στο TRICOLOR διασώθηκαν χωρίς τραυματισμούς εκτός από την τρομαχτική εμπειρία που έζησαν.
Κίνδυνος για την ναυτιλία
Λόγω της θέσης του βυθισμένου πλοίου, σε σημείο όπου διασταυρώνονται οι πορείες (TSS) του αγγλικού καναλιού στο νότιο τμήμα της Βόρειας Θάλασσας και το γεγονός ότι μόλις είχε βυθιστεί πλήρως, το ναυάγιο θεωρήθηκε επικίνδυνο για την ναυτιλία. Το TSS σε αυτό το σημείο είναι μια από τις πιο πολυσύχναστες διαύλους ναυσιπλοΐας στον κόσμο. Τον Δεκέμβριο του 2002, οι γαλλικές αρχές διέταξαν την απομάκρυνση του ναυαγίου, καθώς θεωρήθηκε ότι αποτελεί κίνδυνο για τη ναυτιλία και το περιβάλλον.
Μετά τη βύθιση και λόγω της θέσης του σε αυτό το πολυσύχναστο σημείο, το ναυάγιο αρχικά φυλάχτηκε από το γαλλικό ναυτικό πλοίο P671 Glaive και το HMS Anglesey, ενώ ακόμη δύο σκάφη διάσωσης και τρεις σημαντήρες ναυαγίων τοποθετήθηκαν στο σημείο.
Παρά τις τυπικές προειδοποιήσεις μέσω ασυρμάτου, τα πλοία που βρίσκονταν στο σημέιο και τους σημαντήρες, το ολλανδικό πλοίο Nicola προσέκρουσε στο ναυάγιο την επόμενη νύχτα και έπρεπε να ρυμουλκηθεί. Μετά από αυτό εγκαταστάθηκαν δύο επιπλέον περιπολικά πλοία και έξι επιπλέον σημαντήρες, συμπεριλαμβανομένου ενός με προειδοποιητικό πομποδέκτη Racon. Ωστόσο, την 1η Ιανουαρίου 2003, το φορτωμένο με καύσιμα υπό τουρκική σημαία Vicky κόλλησε στο ίδιο ναυάγιο και αποκολήθηκε αργότερα με την βοήθεια της παλίρροιας.
Η επιχείρηση απομάκρυνσης του TRICOLOR
Η επιχείρηση απομάκρυνσης του TRICOLOR πραγματοποιήθηκε από μια κοινοπραξία εταιρειών με την επωνυμία Combinatie Berging Tricolor (Combination for Salvaging Tricolor) που ηγήθηκε η ολλανδική εταιρεία Smit International και διήρκησε περισσότερο από ένα χρόνο.
Ξεκινώντας τον Ιούλιο του 2003, η επιχείρηση κηρύχθηκε ολοκληρωμένη στις 27 Οκτωβρίου 2004. Η μέθοδος διάσωσης περιλάμβανε ένα καλώδιο κοπής με επικάλυψη καρβιδίου που χρησιμοποιήθηκε για να τεμαχίσει το ναυάγιο σε εννέα τμήματα των 3.000 τόνων το καθένα.
Το φορτίο των 2.871ν αυτοκινήτων – κυρίως από γερμανικούς και σουηδούς κατασκευαστές, συμπεριλαμβανομένων των BMW, Volvo και SAAB, ανασύρθηκαν από το ναυάγιο για να ανακυκλωθούν τα μέταλλα. Το μεγαλύτερο μέρος του καυσίμου απομακρύνθηκε από τις δεξαμενές του πλοίου αμέσως μετά τη βύθισή του, αλλά κατά τη διάρκεια της διάσωσης σημειώθηκε διαρροή πετρελαίου 540 τόνων.
