Οι τραγωδία για τις οικογένειες των ναυτικών τεράστια. Ο πόνος τους αβάσταχτος και είμαι σίγουρος ότι δεν θα περάσει ποτέ.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για ένα ναυτικό ή την οικογένεια του, να φύγει για μπάρκο και να μην ξαναγυρίσει… Κρίμα για τα 9 άτομα που χάθηκαν άδικα.
” Χριστούγεννα.
“Ξέρεις τι σημαίνει Χριστούγεννα στη θάλασσα;
Η λαμαρίνα βαραίνει. Γίνεται ασήκωτη.
Το ένα τσιγάρο ανάβει το άλλο.
Και το ένα ποτήρι γεμίζει το άλλο.
Η φωτιά… ποια φωτιά; Η μέσα για η έξω;
Χριστούγεννα χτες. Τώρα για εννιά σπίτια θα κάνουν χρόνια να ξαναέρθουν Χριστούγεννα. Αν έρθουν ξανά…”
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στην καπετάνισσα, Δανάη, (kapetanises.blogspot.com ),την οποία συνάντησα για πρώτη φορά, στη ζωή μου, στην κηδεία του 23χρονου παλικαριού, του γιού του φίλου, Παναγιώτη Ξυπολιτάκου και ένοιωσα , όπως και άλλοι παριστάμενοι, πόσο πολύ πονούσε για τον άδικο χαμό των συναδέλφων της, ναυτικών.
Ειλικρινά ΠΟΤΈ δεν ξεχνώ τα μαύρα περσινά Χριστούγεννα για την ναυτιλία.
Τι αγώνας έγινε , για να επαναπατριστούν οι σωροί των ελλήνων ναυτικών !!!
Πόσο βοήθησε, ο Γιώργος Ροίδης.
Δεν μπορώ να ξεχάσω ούτε τα μάτια του Παναγιώτη, που έχασε το παλικάρι του.
Οσες φορές τον συναντώ , απο τότε, βουρκώνω , κρατώντας του, το χέρι.
Η σύζυγός του , η τραγική μάνα , που έχασε το βλαστάρι της.
Δυο μέτρα παλικάρι.
Λεβέντης, όμορφος,περήφανος.
Πολύ άξιο παλικάρι.
Οι οικογένειες των άλλων δύο ναυτικών.
Σπαραγμός και θρήνος, ένα χρόνο, τώρα.
Και εκείνες των Φιλιππινεζων, που δεν τις γνωρίζουμε, αλλά πονούν το ίδιο…
Η αλήθεια στο ποινικό δικαστήριο, όλη η αλήθεια θα αποκαλυφθεί ποτέ;;;
Δεν έχω απάντηση.
Γιατί, τριάντα χρόνια έχουν δεί πολλά τα μάτια μου.
Και φοβάμαι πολύ, πως, σε τούτη τη χώρα,όλα σκεπάζονται για το χρήμα,
το ξεφτιλισμένο.
Σήμερα δεν πρέπει κανένας να ξεχάσει.
Στο νεκροταφείο του Σχιστού, το αεράκι μας πληγώνει και μας γυρίζει πίσω.
Στα περσινά μαύρα Χριστούγεννα.
Παναγιώτη μου, τον λεβέντη σου, τον Γιώργο και τα άλλα θύματα, τους κλαίμε μαζί σας.
Αναδημοσίευση από το “ΕΘΝΟΣ”
Ξημερώματα Χριστουγέννων έχασαν τη ζωή τους πάνω στο ελληνικό φορτηγό πλοίο «Aegean Wind» 9 ναυτικοί -3 Ελληνες και 6 Φιλιππινέζοι- όταν στους χώρους ενδιαίτησης (τραπεζαρίες – κουζίνα, σαλόνια και καμπίνες) ξέσπασε πυρκαγιά, που επεκτάθηκε πάρα πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα και οι 9 να πεθάνουν από τις αναθυμιάσεις των καπνών (ασφυκτικός θάνατος).
Η φωτιά που έπνιξε στους καπνούς το πλοίο βύθισε στο πένθος την ελληνική ναυτιλία.
Πιθανά αίτιά της ένα καμινέτο και ένα αναμμένο τσιγάρο.
Θα μπορούσε ωστόσο να κατασβεστεί γρήγορα, αν όλα τα συστήματα πυρασφάλειας του πλοίου λειτουργούσαν σωστά, σύμφωνα με μηχανικούς του Εμπορικού Ναυτικού (συνδικαλιστές της ΠΕΜΕΝ), αλλά και πλοιάρχους, ναύτες και ηλεκτρολόγους.
Το με ελληνική σημαία φορτηγό πλοίο «Aegean Wind», έμφορτο με 37.733 τόνους σιδηρομετάλλευμα και ηλικίας 26 ετών, της εταιρείας «Atlantic Bulk Carriers» (Γ. και Ιω. Κουμάνταρος) είχε αποπλεύσει από το λιμάνι Ponta Do Ubu της Βραζιλίας, με προορισμό το λιμάνι Χιούστον των ΗΠΑ.
Περίπου στις 3.30 τα ξημερώματα των Χριστουγέννων, τοπική ώρα (ώρα Ελλάδος 10.30 πρωί), κι ενώ το φορτηγό έπλεε σε απόσταση 123 μιλίων βόρεια των ακτών της Βενεζουέλας, εκδηλώθηκε ξαφνικά (εκείνη την ώρα κοιμόντουσαν τα περισσότερα μέλη του πληρώματος – 9 Ελληνες και 15 Φιλιππινέζοι) φωτιά στο κομοδέσιο (χώροι ενδιαίτησης), η οποία πολύ γρήγορα επεκτάθηκε και πυκνοί καπνοί «έπνιξαν» όλους τους χώρους.
Στις 10.45 στην περιοχή κατέφθασε το παραπλέον ολλανδικό φορτηγό πλοίο «Amstelborg», ενώ το Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού Ερευνας και Διάσωσης του Λιμενικού Σώματος, και συγκεκριμένα όλοι οι λιμενικοί, με επικεφαλής τους αξιωματικούς Γ. Μαγιάτη και Μ. Πάγκαλο, συνομιλούσαν συνεχώς με τις Αρχές της Βενεζουέλας (υπό την εποπτεία του αρχηγού του ΛΣ).
Επειδή, σύμφωνα με έγκυρες πηγές του «Εθνους», οι Αρχές της Βενεζουέλας αντέδρασαν με αργούς ρυθμούς (ελικόπτερο έστειλαν στη μία το μεσημέρι), οι αξιωματικοί του ΕΚΣΕΔ συντόνιζαν από το υπουργείο την επιχείρηση διάσωσης.
Όμως η πυρκαγιά επεκτάθηκε γρήγορα και μέχρι το βράδυ, που μέλη του πληρώματος κατάφεραν να κατέβουν κάτω και να εντοπίσουν σε διάδρομο νεκρούς από ασφυξία τους δύο πρώτους Φιλιππινέζους ναυτικούς, η φωτιά δεν είχε σβηστεί…
Τις δραματικές ώρες αγωνίας ζούσαν απελπισμένοι πάνω στο πλοίο 5 τραυματίες, 3 Ελληνες και 2 Φιλιππινέζοι, και 10 ναυτικοί -3 Ελληνες και 7 Φιλιππινέζοι (ο πλοίαρχος, Ιωάννης Νοταράκης, 53 χρόνων μιλώντας την επομένη με αξιωματικούς στο υπουργείο έκλαιγε με αναφιλητά).
Οι 9 αδικοχαμένοι ναυτικοί ή πέθαναν στην καμπίνα τους (στον ύπνο τους) ή προσπάθησαν να απεγκλωβιστούν από τους καπνούς, όπως ο 23χρονος ανθυποπλοίαρχος Γεώργιος Ξυπολιτάκος, γιος του πλωτάρχη του ΛΣ, Παναγιώτη Ξυπολιτάκου, που βρέθηκε στο κλιμακοστάσιο.
Νεκρός βρέθηκε στην καμπίνα του ο Γεώργιος Καλφαγιάννης, τρίτος μηχανικός, ενώ ο 55χρονος ηλεκτρολόγος Κωνσταντίνος Μουτσινάς (βρέθηκε στην τραπεζαρία).
Από τη φωτιά τραυματίστηκαν δύο Φιλιππινέζοι και οι Ελληνες, β’ μηχανικός, Περικλής Κανέτης, β’ δόκιμος καταστρώματος, Λυμπέρης Κρανίτης, και η 20χρονη δόκιμη Αντωνία Χασαποπούλου.
Τα βασανιστικά ερωτηματικά που προκύπτουν γι’ αυτή τη ναυτική τραγωδία είναι τα παρακάτω:
– Λειτουργούσε ή όχι το αυτόματο σύστημα πυρανίχνευσης – πυρόσβεσης (ανιχνευτές καπνού – σπρίνκλερ) που διέθετε το πλοίο;
– Λειτούργησαν ή όχι τα αλάρμ πυρκαγιάς;
– Εκλεισε αυτόματα ο κλιματισμός – εξαερισμός για να μη φθάσουν παντού οι καπνοί;
– Εκλεισαν ή όχι οι ειδικές πόρτες πυρασφάλειας;
– Λειτούργησαν οι ανιχνευτές καπνού;
ANEIΠΩTOΣ O ΠONOΣ ΓIA TOYΣ ΣYΓΓENEIΣ TΩN ΘYMATΩN
Mαυροφορέθηκαν ανήμερα Xριστούγεννα τα σπίτια των 3 αδικοχαμένων Eλλήνων ναυτικών, του 23χρονου ανθυποπλοίαρχου Γεωργίου Π. Ξυπολιτάκου, του 52χρονου γ’ μηχανικού Γεωργίου Kαλφαγιάννη και του 55χρονου ηλεκτρολόγου Kωνσταντίνου Mουτσινά.
O 23χρονος ανθυποπλοίαρχος, γιος του πλωτάρχη του ΛΣ, υποδιοικητή στα KEΣEN Παναγιώτη Ξυπολιτάκου είχε ναυτολογηθεί στο πλοίο στις 17 Σεπτεμβρίου.
O πατέρας, ένας ικανός και άξιος αξιωματικός του ΛΣ, και τα δύο αδέλφια του, όπως τόνισαν συνάδελφοί του στο «Eθνος», πληροφορήθηκαν το μεσημέρι των Xριστουγέννων το θλιβερό μαντάτο.
O πρόεδρος των ηλεκτρολόγων Eμπορικού Nαυτικού, Nίκος Mούγιος, συντετριμμένος για τον θάνατο του ηλεκτρολόγου Kωνσταντίνου Mουτσινά από τον Bόλο, μας είπε: «Επρόκειτο για ηλεκτρολόγο άριστο, επιστήμονα. Εγώ τον έστειλα σε αυτό το πλοίο. Γιατί είχε αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα υγείας με την κόρη του και το παιδί νοσηλευόταν 2 μήνες στην Aγγλία. Επρόκειτο για έναν εξαιρετικό άνθρωπο. Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό που έγινε». Αξίζει να σημειωθεί πως Έλληνες ναυτικοί τραυματίες, μιλώντας στους δικούς τους τηλεφωνικά, είπαν πως η φωτιά ήταν στο καπνιστήριο, για να προσθέσουν πως τους… έπιασε σχεδόν όλους στον… ύπνο.
Oι οικείοι των 3 ναυτικών ζήτησαν από τους υπευθύνους της εταιρείας να διαθέσουν ψυχολόγους για τη στήριξη των συγγενών των θυμάτων.
