«Έχουμε ξεκινήσει εργασίες κατασκευής και υποδομής για τους σταθμούς παρακολούθησης κυκλοφορίας στην Καρπασία, το Λιβερά (Sadrazamkoy) και τον Άγιο Θεόδωρο (Cay?rova)», δήλωσε ο Ουράλογλου
Πρόνοια και στρατήγημα συναρθρώνονται στο νέο θαλάσσιο εγχείρημα της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο.Την ώρα που ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, βρίσκονταν στα Κατεχόμενα και προέβαινε στις δηλώσεις «κηδεμονίας» επί του ψευδοκράτους, η τουρκική κυβέρνηση, με επικεφαλής τον υπουργό Μεταφορών και Υποδομών Αμπντουλκαντίρ Ουράλογλου, ανακοίνωνε την έναρξη ενός φιλόδοξου προγράμματος παρακολούθησης της θαλάσσιας κυκλοφορίας μεταξύ Τουρκίας και κατεχόμενης βόρειας Κύπρου, μέσω του έργου Σύστημα Υπηρεσιών Κυκλοφορίας Πλοίων στην Ανατολική Μεσόγειο (VTS).
«Έχουμε ξεκινήσει εργασίες κατασκευής και υποδομής για τους σταθμούς παρακολούθησης κυκλοφορίας στην Καρπασία, το Λιβερά (Sadrazamkoy) και τον Άγιο Θεόδωρο (Cayrova)», δήλωσε ο Ουράλογλου.
Η είδηση, που προβλήθηκε ταυτόχρονα από πλειάδα φιλοκυβερνητικών τουρκικών εφημερίδων, αναδεικνύει όχι απλώς μία τεχνική ή τεχνολογική πρωτοβουλία, αλλά μία μάλλον γεωπολιτική κίνηση με μανδύα ασφάλειας και κυριαρχίας.
Εθνικό σύστημα επιτήρησης ανάμεσα σε Τουρκία και Κατεχόμενα
Η εγκατάσταση εγχώριων και εθνικών σταθμών παρακολούθησης πλοίων στο ψευδοκράτος αποτελεί εξέλιξη που ενισχύει την παρουσία της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, δίνοντας νέα υπόσταση στον όρο «Γαλάζια Πατρίδα».
«Με το έργο, θα προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας στην Γαλάζια Πατρίδα μας και θα είμαστε σε θέση να παρακολουθούμε τη θαλάσσια κυκλοφορία στις θάλασσες που περιβάλλουν την ΤΔΒΚ και τη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στη χώρα μας. Με το λογισμικό που θα αναπτυχθεί πλήρως σε εθνικό επίπεδο στο πλαίσιο του έργου, θα παρέχουμε τεχνολογική ανεξαρτησία σε αυτόν τον τομέα, εθνικοποιώντας ολόκληρη την υποδομή μας», ανέφερε ο Τούρκος υπουργός, με την Άγκυρα να επενδύει όχι μόνο στη στρατιωτική επιτήρηση, αλλά και στην τεχνολογική αυτονόμηση του ψευδοκράτους.
Σταθμοί, λογισμικά, ραντάρ: η αρχιτεκτονική του ελέγχου
Η υλοποίηση του έργου ανατέθηκε στη Γενική Διεύθυνση Ναυτιλιακών Υποθέσεων με ανάδοχο την HAVELSAN (τουρκική κρατική εταιρεία υψηλής τεχνολογίας που δραστηριοποιείται στους τομείς της αμυντικής βιομηχανίας, της πληροφορικής και των λογισμικών συστημάτων), ενώ αναμένεται να δημιουργηθεί Κέντρο VTS στην Αμμόχωστο και back up σύστημα στη Μερσίνη.
«Το σύστημα που θα δημιουργηθεί στο πλαίσιο του έργου θα ενσωματώσει τα δεδομένα του συστήματος αυτόματης αναγνώρισης (AIS) στο Κυπαρισσόβουνο (Selvilitepe) με τα δεδομένα OTS και ραντάρ στην Καντάρα», δήλωσε ο Ουράλογλου.
Η καθολική παρακολούθηση 24/7 κάθε πλοίου στην περιοχή, με χρήση ραντάρ, καμερών και μετεωρολογικών αισθητήρων, αποκτά στρατηγική σημασία. «Με αυτό τον τρόπο, κάθε πλοίο που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του VTS θα ανιχνεύεται αμέσως και οι πληροφορίες θα διαβιβάζονται αμέσως τόσο στο κέντρο που θα δημιουργηθεί στην ΤΔΒΚ όσο και στο Κέντρο VTS της Μερσίνης που θα δημιουργηθεί στη χώρα μας».
Η ψηφιοποίηση του ψευδοκράτους και οι τουρκικές βλέψεις
Στο ίδιο πλαίσιο, ο Γενικός Διευθυντής της TURKSAT (κρατική εταιρεία δορυφορικών επικοινωνιών της Τουρκίας), Αχμέτ Χαμντί Αταλάι, αποκάλυψε την πρόοδο ενός άλλου στρατηγικού σχεδίου: την πλήρη ψηφιοποίηση της διοικητικής δομής του ψευδοκράτους. «Προκειμένου να διασφαλίσουμε την ψηφιοποίηση της ΤΔΒΚ, υλοποιούμε ένα έργο e-TRNC παρόμοιο με το έργο ηλεκτρονικής διακυβέρνησης στην Τουρκία. Έχουμε φτάσει στο τελικό στάδιο του έργου, το οποίο περιλαμβάνει σχεδόν όλες τις λειτουργίες στην Τουρκία και ακόμη περισσότερες, και ένα σημαντικό μέρος του οποίου χρησιμοποιείται ήδη. Στόχος μας είναι να τεθεί σε πλήρη λειτουργία εντός του έτους. Αυτό σημαίνει την πλήρη ψηφιοποίηση ενός κράτους. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που το κάνουμε αυτό για πρώτη φορά στην αδελφή μας χώρα, την ΤΔΒΚ. Ελπίζουμε ότι θα αποτελέσει παράδειγμα και θέλουμε να το κάνουμε και σε άλλες χώρες. Πιστεύουμε ότι αυτό είναι το πρώτο παράδειγμα και θα ακολουθήσουν και άλλες».
Η νέα αυτή πρωτοβουλία, που συνδυάζει τεχνολογική αυτονομία, ψηφιοποίηση διοικητικών λειτουργιών και θαλάσσιο έλεγχο με στρατηγικά μέσα, αναβαθμίζει την παρουσία της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο — έστω και με de facto όρους. Η επιβολή ενός «τουρκικού ματιού» σε θαλάσσιες ζώνες ενδιαφέροντος και ο εξοπλισμός του ψευδοκράτους με τεχνογνωσία και υποδομές εγείρει ζητήματα τεχνολογικής κυριαρχίας.
