Είναι η εποχή του κορονοϊού, η εποχή που όλη η ναυτιλία «τρέχει» από ανθρώπους που απλά την έχουν σπουδάσει στα πανεπιστήμια και ουδεμία σχέση έχουν με το ναυτικό επάγγελμα, τη ζωή και τις συνθήκες μέσα σε ένα πλοίο.
Δυστυχώς τις τελευταίες ημέρες έχουμε διαβάσει για δυο συγκλονιστικά γεγονότα που έχουν να κάνουν με δυο ναυτικούς, καπετάνιους, οι οποίοι είχαν την κακή τύχη να πεθάνουν μέσα στο καράβι. Και όχι μόνο πέθαναν μέσα στο καράβι, αλλά πέθαναν και την εποχή που όλοι αντιμετωπίζουν τους ναυτικούς σαν ζώα, σαν το τίποτα, σαν κάτι κατώτερο, σαν σκουπίδια βρε παιδί μου….
Είναι απίστευτα όλα αυτά που διαβάζουμε και απλά τελούμε στην ιδέα μην μας συμβεί κάτι μέσα στο πλοίο ενώ ήμαστε στην Ασία, γιατί τότε δεν θα υπάρχει καμία βοήθεια, θα πεθάνουμε αβοήθητοι μέσα στα σίδερα. Και τότε, την επόμενη κιόλας μέρα, θα έχουμε ξεχαστεί και τα email θα έρχονται ασταμάτητα για το ποσό πολύ νοιάζονται όλοι για την ψυχολογία του ναυτικού, για τις συνθήκες διαβίωσης του ναυτικού, για τα meeting που θα πρέπει να γίνονται πριν από κάποια εργασία, κτλ κτλ κτλ….
Και μετά θα μπει ο επιθεωρητής vetting μέσα στο καράβι και θα γράψει και μια παρατήρηση για το ότι ένας ναύτης 130 κιλά δε μπορούσε να φορέσει την immersion, λες και τον νοιάζει κιόλας… και μετά καινούργια circular και meeting για το ποσό κακός επαγγελματίας ήταν ο καπετάνιος, ο υποπλοίαρχος κτλ που δε το είχαν καταλάβει. Πες και νοιάζονται τώρα και όλοι αυτοί.
Και η ζωή συνεχίζεται λοιπόν σα να η συμβαίνει τίποτα, ενώ ο φουκαριάρης ο ναυτικός ζει σε ένα αβέβαιο περιβάλλον, από την άποψη ότι δεν θα υπάρξει καμία ουσιαστική βοήθεια σε περίπτωση που κάτι σοβαρό συμβεί.
Και η ζωή συνεχίζεται ενόσω ο ναυτικός συνεχίζει και αντιμετωπίζεται σα σκουπίδι από όλους αυτούς τους οποίους στην ουσία εξυπηρετεί, και οι οποίοι δε δίνουν δεκάρα τσακιστή γι αυτόν, παρά μόνο για το φορτίο όπου κουβαλάει.
Και μετά θα έρθει και η MLC και θα κάνει κήρυγμα και υποδείξεις ότι η τηγανητή πατάτα δε είναι αρκετά τραγανή και ότι ίσως θα έπρεπε η εταιρεία να βγάλει κ ένα check list για αυτό το θέμα, γιατί ως γνωστών κιόλας τα βαπόρια με check list ταξιδεύουν, τουλάχιστον έτσι νομίζουν αυτοί που βαριά βαριά μόνο με κανα ποστάλι έχουν ταξιδέψει για να κάνε διακοπές.
Δυστυχώς όταν ακούγεται ότι ο ναυτικός αντιμετωπίζεται σα σκουπίδι υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι μιλάνε για υπερβολή, κενέ ότι εντάξει το επέλεξες μόνος σου. Ναι αγαπητέ, το επέλεξα, αλλά δεν επέλεξα να έχω ανάγκη ιατρική βοήθεια και να μη με δέχεται καμία χώρα εδώ στην Ασία, δεν επέλεξα να κάθομαι μέσα σε ένα βαπόρι 15 μήνες παρά την θέληση μου, και στο κάτω κάτω δεν επέλεξα να πεθάνω μέσα και να μη υπάρχει τρόπος να με στείλουν σπίτι μου….
Δυστυχώς η συγκεκριμένη κατάσταση δείχνει να εδραιώνεται και να μοιάζει φυσιολογικό στους έξω. «Έλα μωρέ, εκεί στην Ασία δεν είναι άνθρωποι αυτοί το ξέρουμε, τι να κάνουμε;»
Πρέπει οπωσδήποτε κάτι να γίνει γιατί στο τέλος θα μείνουν να μπαρκάρουν αυτοί που φτιάχνουν τα check list και τότε να δεις γέλιο…
Κώστας κ.
Πλοίαρχος Ά
