Καθώς οι τιμές των καυσίμων συνεχίζουν να αποτελούν μια δυσβάσταχτη επιβάρυνση για τους πλοιοκτήτες, η εποχή του πανιού δεν αποκλείεται να επιστρέψει.
Ένα κοινό μηχανολογικό έργο που ξεκίνησε το 2009 από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο και υποστηρίζεται από τις NYK, MOL, K-Line, Oshima Shipbuilding, Tadano και ClassNK ψάχνει για την ανάπτυξη της επόμενης γενιάς ιστιοπλοϊκών σκαφών που θα έχει κατά 50% χαμηλότερο ποσοστό κατανάλωσης καυσίμων σε σύγκριση με ένα συμβατικό κινητήρα σκάφους της ίδιας ταχύτητας και της ίδιας χωρητικότητας.
Με την ονομασία “Wind Challenger” αυτό το post-Panamax πλοίο μεταφοράς χύδην φορτίου θα έχουν μεγάλα, ελεγχόμενα από υπολογιστή αναδιπλούμενα φτερά από fiberglass ή κράμα αλουμινίου. Το παρακάτω βίντεο δείχνει τα πανιά να υποβάλλονται σε χερσαίες δοκιμές.
Ανάλογα με τις διαφορετικές γωνίες του φαινόμενου ανέμου (apparent wind angle-AWA) -που αποτελεί τη συνισταμένη του αληθούς ανέμου και του ανέμου που δημιουργείται από την εμπρόσθια κίνηση του σκάφους-, διαφορετική ροή δημιουργείται πάνω στα φύλλα έχοντας ως αποτέλεσμα ένα φορέα ώθησης σε AWA 150 μοιρών ή μεγαλύτερη, ή μια ελκτική δύναμη που παράγεται όταν υπάρχει στρωτή ροή πάνω στα φτερά σε πιο μικρές γωνίες ανέμου.