Ο καπετάνιος Samrat Ghosh και η Trudi Hogg του Australian Maritime College δημοσίευσαν ακαδημαϊκή εργασία στην οποία υποστηρίζουν ότι η προοπτική των πλήρως αυτόνομων πλοίων δεν είναι ρεαλιστική.
Η έρευνα για το σχεδιασμό και την κατασκευή πλήρως αυτόνομων και μη-επανδρωμένων εμπορικών πλοίων μπορεί όντως να μειώσει τα ανθρώπινα λάθη και να εξοικονομήσει χρήματα όσον αφορά το πλήρωμα. Αυτά τα πλοία όμως, ελεγχόμενα από τη στεριά, θα απαιτούν αξιόπιστα και υψηλής ποιότητας συστήματα επικοινωνίας, τα οποία θα είναι κρίσιμα για την ασφάλειά τους – κάτι που θα έχει μεγάλο οικονομικό κόστος, υποστηρίζει ο Ghosh.
“Λέγεται ότι τα ανθρώπινα λάθη θα μειωθούν σημαντικά με τα μη-επανδρωμένα εμπορικά πλοία. Παρόλα αυτά, ο τεχνολογικός εξοπλισμός των πλοίων χρειάζεται ανθρώπινη εποπτεία και συντήρηση, ενώ το πλοίο θα χρειάζεται συνεχή παρακολούθηση από την στεριά, όπου οι άνθρωποι θα ερμηνεύουν τις πληροφορίες που στέλνονται απ’ το πλοίο και θα δρουν αναλόγως. Ο κίνδυνος του ανθρώπινου λάθος δεν εξαλείφεται, καθώς τα μη-επανδρωμένα πλοία θα αντιμετωπίσουν νέες προκλήσεις όσον αφορά την ασφάλεια”.
Ο Ghosh υποστηρίζει ότι αν και οι τεχνικές προϋποθέσεις για τη λειτουργία αυτών των πλοίων είναι ανεπτυγμένες όλες αυτά τα χρόνια, δεν ισχύει το ίδιο και για την ανθρώπινη αλληλεπίδραση με αυτά τα συστήματα. Ο ναυτιλιακός κλάδος χρειάζεται περαιτέρω αποδείξεις για την λειτουργικότητα αυτής της τεχνολογίας πριν να είναι σε θέσει να καθορίσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των πλήρως αυτόνομων πλοίων.
“Η αυτοματοποίηση μειώνει την επεξεργασία πληροφοριών που απαιτείται από τον χειριστή. Παρόλα αυτά, η συνεχής παρακολούθηση των αυτοματοποιημένων συστημάτων για βλάβες ή απρόβλεπτες καταστάσεις συχνά επηρεάζεται από την αδράνεια του χειριστή και την υπερ-εξάρτηση από την αυτοματοποίηση”.
“Η αξιοπιστία των αυτοματοποιημένων συστημάτων θα καθορίσει την εμπιστοσύνη του χειριστή προς το σύστημα, κι αυτό μπορεί να γίνει σε επικίνδυνα υπερβολικό βαθμό όσο περισσότερο λειτουργεί σωστά το μη-επανδρωμένο πλοίο”.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι παραμένει αβέβαιο το πώς θα αποδίδεται ευθύνη στους αντίστοιχους ανθρώπους που εμπλέκονται στον χειρισμό ενός τέτοιου πλοίου κι αν το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο θα τροποποιηθεί ώστε να καλύψει αυτές τις νέες συνθήκες.
Θα χρειαστεί ανάπτυξη καινούριων ικανοτήτων, ενώ οι παλιότερες ικανότητες μπορεί να χαθούν με τον καιρό. Το πλήρωμα στην στεριά που θα χειρίζεται το μη-επανδρωμένο πλοίο θα χρειαστεί ένα ανώτερο επίπεδο ικανότητας χειρισμού και ανάλυσης δεδομένων, κάτι που θα αποτελέσει σημαντική επαγγελματική ευκαιρία για κάποιους, αλλά που δημιουργεί ταυτόχρονα προβληματισμούς για την εκπαίδευση και πιστοποίηση κάποιων άλλων, συμπληρώνει ο Ghosh. “Ένας έμπειρος καπετάνιος συνεχίζει να είναι απαραίτητος για τον χειρισμό ενός πλοίου απ’ την στεριά, αλλά καθώς το ειδικευμένο εργατικό δυναμικό γερνάει, πώς θα αντικατασταθούν αυτοι οι έμπειροι ναυτικοί όταν θα υπάρχουν όλο και λιγότεροι επαγγελματίες που θα αποκτούν εμπειρία από πρώτο χέρι για το πώς είναι να εργάζεσαι στη θάλασσα;”
Αν οι μελλοντικοί χειριστές των πλοίων πρόκειται να εκπαιδευτούν αποκλειστικά πάνω σε αυτοματοποιημένα συστήματα, θα είναι αυτό αρκετό για την απόκτηση της ικανότητας χειρισμού ενός πλοίου από μια αίθουσα ελέγχου στην στεριά μακριά από το πραγματικό περιβάλλον του πλοίου;
Η τεχνική, λειτουργική και νομική ορολογία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της έρευνας, αλλά χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά για να αποδειχθεί ότι το μη-επανδρωμένο πλοίο δεν αποτελεί κίνδυνο για τον εαυτό του, το φορτίο του, το περιβάλλον ή τα άλλα πλοία, αναπτύσσοντας αξιόπιστα συστήματα εντοπισμού αντικειμένων και αποφυγής σύγκρουσης. Χρειάζονται αποδείξεις ότι οι χειριστές στην στεριά θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τέτοιες δύσκολες καταστάσεις.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Australian Journal of Maritime & Ocean Affairs.
Διαβάστε επίσης: Η LR παρουσιάζει την κατηγοριοποίηση των αυτοματοποιημένων πλοίων
