Η φορολόγηση των ναυτικών στην Ελλάδα παραμένει ένα από τα πιο άδικα ζητήματα των τελευταίων ετών. Με φορολογικό συντελεστή 15%, χωρίς ουσιαστικές παροχές, και με ελάχιστη πολιτική βούληση για αλλαγή, ο Έλληνας ναυτικός εξακολουθεί να αγωνίζεται για το αυτονόητο: δίκαιη μεταχείριση.

Εξαγγελίες ακούμε από την κυβέρνηση για επιδόματα και φοροελαφρύνσεις στη μεσαία τάξη και σε αυτούς που είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους.

Ο Έλληνας ναυτικός ήταν από αυτούς που σήκωσε το βάρος της κρίσης και από ότι φαίνεται συνεχίζει ακόμη να το κουβαλάει στις πλάτες του.

Πουθενά δεν έχουμε ακούσει για την άδικη φορολόγηση των ναυτικών που φτάνει το υπέρογκο και άδικο 15% για τους αξιωματικούς του εμπορικού ναυτικού.

Ένα 15% το οποίο κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει και να καταλάβει γιατί υπάρχει.

Ο ναυτικός ο οποίος βγάζει τα προς το ζην μέσα σε ένα καράβι το οποίο βρίσκεται στη μέση των ωκεανών, χιλιάδες μίλια μακριά από το σπίτι και την οικογένεια του, χωρίς να απολαμβάνει τις βασικές παροχές που έχει ένας στεριανός, και με το πλοίο να είναι και με ξένη σημαία πολλές φορές, μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί θα πρέπει να φορολογείται με τέτοιους συντελεστές.

Την στιγμή που ναυτικός φέρνει ένα τεράστιο εισόδημα στην Ελλάδα, συνάλλαγμα το έλεγαν παλιά, την ίδια ακριβώς σημασία έχει και σήμερα αφού τονώνει οικονομικά την τοπική κοινωνία.

Άραγε πόσοι τουρίστες χρειάζεται να έρθουν στην Ελλάδα για να αφήσουν 80,000-100,000 ευρώ που φέρνει κάθε χρόνο στη Ελλάδα ένας Πλοίαρχος και Α μηχανικός; Μιλάμε για τεράστια ποσά τα οποία εισρέουν στο ελληνικό κράτος με την συντριπτική πλειοψηφία αυτών των χρημάτων να διοχετεύονται στις τοπικές κοινωνίες. Με την υπάρχουσα φορολόγηση των ναυτικών στην ουσία το Ελληνικό κράτος φορολογεί τα χρήματα που εισρέουν στην χώρα και είναι σα να «φωνάζει» ότι δεν τα θέλει…

Η «επιχείρηση ναυτικός» δεν είναι μια επιχείρηση η οποία φτιάχνει σουβλάκια ή σάντουιτς ή καφέδες, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν συμβάλουν σε μια χώρα. Ο ναυτικός και η ναυτιλία είναι βαριά βιομηχανία της χώρας, ίσως η τελευταία μαζί με τον τουρισμό, η οποία συμβάλει στο να εισρέει χρήμα από το εξωτερικό προς το εσωτερικό.

Που είναι άραγε τα σωματεία να συζητήσουν με τις κυβερνήσεις για τις δυσκολίες του επαγγέλματος και για το τι προσφέρει ένας ναυτικός; Γιατί ποτέ δεν διεκδικούν δυναμικά την μείωση του φορολογικού συντελεστή για τους ναυτικούς μας; δεν τους ενδιαφέρει; Γιατί οι εφοπλιστές δε το απαιτούν αυτό για τους Έλληνες ναυτικούς;

Είναι από τα πιο άδικα πράγματα που έκαναν οι ελληνικές κυβερνήσεις την εποχή της κρίσης, και εκτός την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης ή έκτακτης εισφοράς (έγινε για όλους όμως) τίποτε άλλο δεν έγινε προς την φοροελάφρυνση του Έλληνα ναυτικού. Και τώρα που είπα εισφορά αλληλεγγύης, ποιος θα ξεχάσει ότι με αυτή έφτασε να πληρώνει ο Έλληνας ναυτικός 24% φόρο;

Σε όποιο μέρος του κόσμου και αν επισκεφτεί ένας ναυτικός και πει ότι πληρώνει μόνο για εφορία (όχι για ασφάλεια) 15% γελάνε και αναρωτιούνται γιατί. Άντε τώρα να τους εξηγήσεις για την άδικη φορολόγηση του Έλληνα ναυτικού…

Ας ελπίσουμε έστω και τώρα να πιέσουν οι αρμόδιοι για φοροελαφρύνσεις των ναυτικών. Είναι άδικο να πληρώνουν κάνοντας αυτό το σκληρό επάγγελμα χιλιάδες μίλια μακριά από την Ελλάδα εφορία με τέτοιους συντελεστές.

Για να μην αναφέρουμε ότι ο ναυτικός πλέον δεν απολαμβάνει καμίας ειδικής μεταχείρισης όπως απολάμβανε παλιά. Ούτε καν μειωμένο εισιτήριο στα πλοία της ακτοπλοΐας δεν έχει το δικαίωμα να έχει. Για να μη μιλήσουμε για το εντελώς απαξιωμένο πτυχίο αλλά και την ασφαλιστική του κάλυψη η οποία είναι για «κλάματα», παρόλο που οι ασφαλιστικές του εισφορές δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτές που πληρώνει ένας στεριανός.

Τελικά οι ελληνικές κυβερνήσεις όχι μόνο απαξίωσαν το ναυτικό επάγγελμα στο σύνολο του αλλά επιδιώκουν και την περαιτέρω συρρίκνωση του.

Η ευκαιρία του νέου υπουργού ναυτιλίας κ. Κικίλια είναι η φορολόγηση των ναυτικών

Εάν θέλει λοιπόν να κάνει κάτι ο νέος υπουργός ναυτιλίας κ. Κικίλιας ας ξεκινήσει από εκεί και από το συνταξιοδοτικό και εν συνεχεία ας πάει και στα υπόλοιπα φλέγοντα ζητήματα της εκπαίδευσης κτλ.

Είναι μια ευκαιρία για το νέο υπουργό ώστε να γίνει ο πρώτος εδώ και πάρα πολλά χρόνια ο οποίος θα κάνει κάτι πραγματικά για τον Έλληνα ναυτικό, και ο οποίος εάν το κάνει θα τον θυμόμαστε όλοι για πολλά χρόνια.

Έχουμε ξεχάσει άλλωστε ποιος ήταν αυτός ο τελευταίος υπουργός ναυτιλίας ο οποίος έκανε κάτι πραγματικά σημαντικό για τους Έλληνες ναυτικούς.

Αυτή είναι λοιπόν η ευκαιρία του. «Ιδού η ρόδος ιδού και το πήδημα»… που λέει και ο σοφός λαός.