Διαβάζοντας τις εξαγγελίες σχετικά με τις πρωτοβουλίες του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής για την ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Ποντοπόρου Ναυτιλίας μόνο θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί το ότι τελικά κάποιος ασχολείται ακόμη με την ναυτιλία μας. Βέβαια υπάρχουν πολλές σκέψεις και επιφυλάξεις, αφού είναι κοινώς αποδεκτό μέσα στους κύκλους της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας μας ότι ο συγκεκριμένος κλάδος είναι εντελώς παρατημένος και αφημένος στην τύχη του.
Δεν γνωρίζω πώς θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να φέρει περισσότερα πλοία στο ελληνικό νηολόγιο, την στιγμή που βρίσκεται αγκιστρωμένη στο άρμα της Ευρώπης και ακολουθεί πιστά τις πολιτικές που της επιβάλλουν, γνωρίζω όμως πολλούς ναυτικούς που πλέον δε τους ενδιαφέρει η ελληνική σημαία, αφού προτεραιότητα τους είναι να καταφέρουν να φύγουν από την Ελλάδα και την ελληνική σημαία ώστε να γλιτώνουν την πρωτοφανής υπέρογκη φορολογία που τους έχει επιβληθεί.
Για να καταλάβετε το μέγεθος της πρωτοφανούς αδικίας αξίζει πριν συνεχίσω να επισημάνω ότι στους περίπου 8 μήνες μπάρκου, περίπου τα χρήματα από τρεις μήνες δουλειάς πάνε στο κράτος!!! Καλά το ακούσατε…. Τρεις μήνες μακριά από την οικογένεια μας, χωρίς ιατρική περίθαλψη, τρώγοντας φαγητά χαμηλής ποιότητας, με ύπνο σε κρεβάτια φακίρη με μπόλικο κούνημα… Να το ξέρω, είναι επιλογή μας. Επιλογή μας όμως δεν ήταν η 24% εφορία.
Και συνεχίζω για να ολοκληρώσω την συγκεκριμένη σκέψη. Πριν 10 περίπου χρόνια ή και ακόμη πιο παλιά, σχεδόν η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ναυτικών ήθελαν την ελληνική σημαία με κάθε κόστος. Μετά ήρθε η φορολογία του 24% και όλα σταδιακά άρχιζαν να αλλάζουν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία συζήτηση που είχα με τον crew manager μεγάλης ναυτιλιακής εταιρείας, όταν μετά από ένα ξέμπαρκο χαριτολογώντας του είπα, «άντε να με στείλεις σε κάνα βαπόρι με ξένη σημαία να γλιτώνουμε και το ελληνικό ημερολόγιο και τον προξενικό λιμενάρχη». Τότε ήταν που μού είπε ότι πάρα πολλοί ναυτικοί ζητάνε να πάνε με ξένη σημαία ή δεν νοιάζονται πλέον για την ελληνική, και ότι όπως πάνε τα πράγματα σε λίγα χρόνια κανείς δε θα νοιάζεται για την ελληνική σημαία. Όταν λοιπόν οι ίδιοι οι ναυτικοί δε θέλουν την ελληνική σημαία ή δε τους ενδιαφέρει γιατί να ενδιαφέρει τον Έλληνα εφοπλιστή;
Διαβάζοντας την φράση ότι «Θέλουμε να περάσουμε στους Έλληνες πλοιοκτήτες ένα ισχυρό μήνυμα ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι κοντά τους, ακούει τις ανάγκες τους και ότι η γαλανόλευκη, με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και την ευελιξία που παρέχει μέσα από τα νέα μέτρα, αποτελεί την πιο αξιόπιστη επιλογή», αναρωτιέμαι γιατί αναφέρονται μόνο οι εφοπλιστές και όχι οι Έλληνες ναυτικοί. Πως θα υπάρξει το μέγιστο όφελος για την ελληνική κοινωνία από τη ναυτιλία όταν δεν υπάρχουν Έλληνες ναυτικοί, οι οποίοι διοχετεύουν τεράστια ποσά στην τοπική κοινωνία, τα οποία τα φέρνουν στην Ελλάδα και τονώνουν σημαντικά την οικονομία. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω τουλάχιστον 7-8 ναυτικούς οι οποίοι τονώνουν σημαντικά την τοπική κοινωνία και είναι υπέρ-απαραίτητοι για την οικονομική ενίσχυση του τόπου μας.
Επίσης η αναδιάρθρωση της ναυτιλίας μας θα έπρεπε να ξεκινάει από την εκπαίδευση και την ηλεκτρονική εξυπηρέτηση των ναυτικών μας, αφού όταν θέλουμε να μιλάμε για ένα κράτος πρώτο στη ναυτιλία τότε θα πρέπει να είμαστε πρωτοπόροι στα παραπάνω. Από εκεί δηλαδή θα πρέπει να ξεκινάμε. Ένας σωστά καταρτισμένος και πειθαρχημένος ναυτικός μπορεί να σταθεί και να πρωταγωνιστήσει στον απαιτητικό παγκόσμιο στίβο της ναυτιλίας, ενώ ένας ναυτικός που δεν είναι σωστά εκπαιδευμένος θα παραμείνει στη μετριότητα.
Επίσης, θα έπρεπε σαν ναυτική κοινωνία να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή στην προώθηση του επαγγέλματος του ναυτικού, και όχι να το απαξιώνουμε. Είναι αδιανόητο να πληρώνουν μειωμένο εισιτήριο στην ακτοπλοΐα οι λιμενικοί και όχι οι εν ενεργεία ναυτικοί. Και μιας που ανέφερα τους λιμενικούς, είναι μια καλή ερώτηση το γιατί ο συγκεκριμένος κλάδος δεν έχει απεμπλακεί από τη ναυτιλία. Και το κλείνω εδώ χωρίς να το συνεχίσω.
Το γνωρίζω ότι υπάρχουν θεσμικά όργανα και διαδικασίες, αλλά σίγουρα θα μπορούσε ο υπουργός να έχει στην ομάδα του 2-3 ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ναυτικούς (ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΠΑΝΑΛΜΒΑΝΩ) οι οποίοι θα μπορούσαν να ενημερώσουν για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Έλληνας ναυτικός. Είναι αμαρτία σε ένα τόσο ιδιαίτερο επάγγελμα να αποφασίζουν λιμενικοί και στρατιωτικοί, την στιγμή που δεν έχουν ιδέα πως είναι η ζωή του ναυτικού και πόσο απαιτητικό είναι το συγκεκριμένο επάγγελμα.
Και κλείνοντας, να πω ότι ελπίζω σύντομα η κυβέρνηση να προχωρήσει σε μία πραγματική αναδιάρθρωση της ναυτιλίας, δίνοντας έμφαση στον εν ενεργεία ναυτικό, τον συνταξιούχο ναυτικό και στους μέλλοντες ναυτικούς μας. Ο ναυτικός είναι παρατημένος στο έλεος του εδώ και πολλές δεκαετίες, και θα πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι ελληνική ναυτιλία χωρίς Έλληνες ναυτικούς δεν υπάρχει, και αν υπάρξει, απλά θα είναι εντελώς άχρηστη για την τοπική κοινωνία μας… Επίσης να υπενθυμίσω ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση πριν τις εκλογές του 2015 είχαν μειώσει την εισφορά αλληλεγγύης και για τους ναυτικούς, οπότε αναμένουε το ίδιο και ακόμη περισσότερο και τώρα.
Καλά ταξίδια σε όλους με υγεία!
