Σήμερα θα μιλήσουμε για 6 από τα πιο καταστροφικά περιστατικά κρουαζιερόπλοιων και υπερωκεάνιων στην ιστορία.

Κάποια από αυτά κόστισαν την ζωή χιλιάδων ανθρώπων ενώ κάποια αλλά κόστισαν δισεκατομμύρια δολάρια.

Carnival Splendor

Το carnival Splendor, ένα κρουαζιερόπλοιο υπό την διαχείριση της Carnival, στις 8 Νοεμβρίου του 2010 αντιμετώπισε πολύ σοβαρά προβλήματα.

Την δεύτερη μέρα της κρουαζιέρας που είχε ξεκινήσει από το long beach με προορισμό το Μεξικό, υπήρξε μια σοβαρότατη ζημιά. Μια από τις ηλεκτρογεννήτριες του έπιασε φωτιά, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα αυτή να επεκταθεί σε καλώδια και αλλά σημαντικά μηχανήματα του μηχανοστασίου.

Το πλοίο έπαθε μπλακ-αουτ και έμεινε ακυβέρνητο στη μέση της θαλασσα και μπορούσε να επιστρέψει πίσω στην καλιφόρνια μόνο με την βοήθεια ρυμουλκών. Περιττό να πούμε ότι οι 4,000 επιβάτες, μεταξύ όμως των άλλων, έμειναν και χωρίς αιρ-κοντίσιον!

Η Carnival τους επέστρεψε το συνολικό ποσό που είχαν πληρώσει ενώ τους πρόσφερε και δωρεάν κρουαζιέρες.

Το συμβάν αυτό κόστισε στην εταιρεία 100,000,000 δολάρια!

Costa Concordia

Στις 13 Ιανουαρίου 2012 το ιταλικό κρουαζιερόπλοιο Costa Concordia κατά την διάρκεια μιας κρουαζιέρας 7 ημερών ο πλοιαρχος αποφάσισε να παρεκκλίνει της προκαθορισμένης πορείας του και να προσεγγίσει κοντά στο νησί Τζίλιο.

Αυτό αποδείχτηκε καταστροφικό αφού το το Costa Concordia χτύπησε ένα βράχο δημιουργώντας ένα ρήγμα μήκους 50 μέτρων στα ύφαλα του πλοίου, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν τμήματα του μηχανοστασίου.

Καθώς η στάθμη του νερού ανέβαινε και το πλοίο πήρε κλίση, παρασύρθηκε πίσω στο νησί κοντά στην ακτή, έπειτα έγειρε με την δεξιά πλευρά του, μένοντας σε ασταθή θέση σε μια βραχώδη υποβρύχια προεξοχή.

Η εκκένωση του Costa Concordia χρειάστηκε πάνω από έξι ώρες, και από τους 3.229 επιβάτες και 1.023 μέλη πληρώματος που ήταν γνωστό ότι είχαν επιβιβαστεί, 32 πέθαναν. Ο Φραντσέσκο Σκετίνο, ο καπετάνιος του πλοίου, κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία, πρόκληση ναυτικού ατυχήματος και εγκατάλειψη του πλοίου του.

Το πλοίο χαρακτηρίστηκε σαν ολική απώλεια και η επιχείρηση επαναπλευσης και απομάκρυνσης του υπήρξε η μεγαλύτερη στην ιστορία της ναυτιλίας. Το πλοίο αφού επανεπλευσε οδηγήθηκε στη Γένοβα για σκραπ.

Το κόστος των αποζημιώσεων των θυμάτων, της επιχείρησης επαναπλευσης, της ρυμούλκησης και του σκραπ κόστισε περίπου 2,000,000,000 δολάρια!

Carnival sunrise

Το 2013 στο πλοίο ξέσπασε μια πυρκαγιά στο μηχανοστάσιο η οποία κατασβήστηκε από το μόνιμο σύστημα κατασβέσεως του πλοίου και κανείς δεν τραυματίστηκε.

Όπως όμως και με το Carnival Splendor λίγα χρόνια πριν, το πλοίο υπέστη μπλακ-αουτ. Τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα όταν τα ακατέργαστα λύματα άρχισαν να πηγαίνουν στα σημεία του καταστρώματος των επιβατών, δημιουργώντας μεγάλο κίνδυνο για την υγεία.

Η carnival πήρε την απόφαση να τοποθετήσει σε όλα της τα πλοία εφεδρική ηλεκτρογεννήτρια. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ένας μεγάλος αριθμός κρουαζιέρων να πρέπει να αναβληθεί μέχρι να γίνει αυτή η τοποθέτηση.

Και αυτό δεν ήταν το τέλος του κακού. Ενώ το πλοίο ήταν ελλιμενισμένο στο λιμάνι της Αλαμπάμα για επισκευές, ένας ισχυρός άνεμος ήταν η αιτία να σπάσουν οι κάβοι του πλοίου και αυτό να παρασυρθεί και να συγκρουστεί με ένα πλοίο του Αμερικανικού ναυτικού, το Dredge Wheeler.

Το Dredge Wheeler, υπέστη ένα ρήγμα 6,1 μ.μέτρων και ζημιά στην πρύμνη του πάνω από την Ίσαλο γραμμή προτού  συγκρουστεί και αυτό σε ένα φορτηγό πλοίο.

Δύο εργάτες βρίσκονταν σε ένα φυλάκιο σε ένα τμήμα της αποβάθρας 20 μέτρων που επίσης κατέρρευσε κατά τη διάρκεια των ισχυρών ανέμων. Ο ένας σώθηκε από το νερό και νοσηλεύτηκε, αλλά ο άλλος ανασύρθηκε νεκρός εννέα ημέρες αργότερα. Στη συνέχεια, οι επισκευές για το πλοίο καθυστέρησαν κατά δέκα ημέρες, προκαλώντας ακύρωση δύο ακόμη κρουαζιέρων πριν το πλοίο επιστρέψει σε υπηρεσία στις 13 Ιουνίου.

Το συνολικό κόστος για την carnival ήταν 80,000,000 δολάρια!

MS okeanos

Το MS Oceanos ήταν Ελληνόκτητο πλοίο το οποίο βυθίστηκε ανοικτά της Νότιας Αφρικής στης 4 Αυγούστου 1991.

Το πλοίο ήταν κατασκευής του 1952 και έκανε το δρομολόγιο Μασσαλία-Μαδαγασκάρη-Μαυρίκιο. Το αρχικό όνομα του ήταν Jean Laborde και αργότερα Mykinai, Ancona, and Eastern Princess. Το 1976 ύψωσε την Ελληνική σημαία με νηολόγιο Πειραιά και με το όνομα MTS Oceanos.

Στης 4 Αυγούστου του 1991 απέπλευσε από το Ανατολικό Λονδίνο της Νότιας Αφρικής με προορισμό το Ντούρμπαν. Οι καιρικές συνθήκες ήταν άσχημες με την ταχύτητα του ανέμου να φτάνει τους 40 κόμβους και το κύμα τα 9 μέτρα!

Οι διατοιχισμοί του πλοίου ήταν έντονοι και η κλίση του μεγάλη. Οι σερβιτόροι καλά καλά δεν μπορούσαν να περπατήσουν και όταν το έκαναν, αυτά τα οποία μετέφεραν τους έπεφταν κάτω.

Περίπου στης 21:30 UTC μια έκρηξη ακούστηκε και τότε το πλοίο έχασε την πρόωση του, ενώ η εισροή νερού στο μηχανοστάσιο είχε ήδη αρχίσει από το sea chest. Ο Α’ μηχανικός ενημέρωσε τον πλοίαρχο για την εισροή νερού στο μηχανοστάσιο και στις ηλεκτρομηχανές. Το πλοίο ήταν πλέον ακυβέρνητο.

Το πλήρωμα πανικοβλήθηκε, Οι κώδωνες κινδύνου δεν ενεργοποιήθηκαν και οι επιβάτες δεν ήξεραν τίποτα, μέχρι που κάποιοι εξ αυτών είδαν τα νερά με τα μάτια τους. Πολλές μαρτυρίες επιβατών λένε ότι το πλήρωμα, συμπεριλαμβανομένου και του πλοιάρχου, ήταν έτοιμο να διαφύγει χωρίς να νοιάζεται για τους επιβάτες.

Τα παραπλέοντα πλοία, λαμβάνοντας το σήμα κίνδυνου, έσπευσαν να βοηθήσουν, ενώ το ναυτικό της Νοτίου Αφρικής σε συνεργασία με την αεροπορία έστειλε 16 ελικόπτερα για την διάσωση των επιβατών και του πληρώματος.

Το αποτέλεσμα της συντονισμένης, άμεσης αλλά και γιγαντιαίας επιχείρησης διάσωσης ήταν να σωθούν και τα 571 άτομα τα οποία επέβαιναν στο πλοίο!

Στης 15:30 UTC της επόμενης ημέρας το πλοίο βυθίστηκε σε στίγμα 32.12093°Ν 29.12029°Α.

Ο πλοίαρχος κατηγορήθηκε από τους επιβάτες ότι έφυγε και τους άφησε, χωρίς να δώσει καμία βοήθεια. ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι έφυγε πρώτος ώστε να συντονίσει την εγκατάλειψη των επιβατών από το ελικόπτερο (!).

Ακόμα είπε ότι από την στιγμή που έδωσε την διαταγή για εγκατάλειψη του πλοίου, δεν έχει σημασία αν θα φύγει πρώτος η τελευταίος (!). Άλλωστε – είπε – ότι δεν μπορεί να περιμένει να φύγουν όλοι, γιατί ίσως κάποιος δεν θέλει να φύγει.

Ο Πλοίαρχος και 4 ακόμα αξιωματικοί κρίθηκαν ότι έφταιγαν στην διαχείριση της κατάστασης ανάγκης.

SS Moro Castle

Το SS Moro Castle ήταν ένα δημοφιλές Υπερωκεάνιο το οποίο στις 8 Σεπτεμβρίου 1934 έπιασε φωτιά και προσάραξε ενώ βρισκόταν εν πλω από την Αβάνα της κουνάς με προορισμό την νέα Υόρκη.

Στις 02:50, εντοπίστηκε φωτιά μέσα σε ένα ντουλάπι αποθήκευσης, η οποία επεκτάθηκε στα καλώδια και σε όλο το πλοίο βυθίζοντας το ταυτόχρονα στο σκοτάδι.

Η ανταπόκριση του πληρώματος, της ακτοφυλακής και των σκαφών διάσωσης ήταν ιδιαίτερα αργή και αναποτελεσματική, ενώ από τις 12 σωσίβιες λέμβους που είχε το πλοίο μόνο οι 6 καθελκυστήκαν.

Τα καταστρώματα ήταν πολύ ζεστά από την πυρκαγιά για να σταθούν, ο καπνός δυσκόλευε την αναπνοή και οι επιβάτες αναγκάστηκαν να πηδήξουν στη θάλασσα όπου λόγω της κακοκαιρίας ήταν αδύνατον να κολυμπήσουν.

Μέχρι τα απόγευμα, το SS Moro Castle είχε πλήρως εγκαταληφθεί και οι επιζώντες αποβιβάστηκαν στις ακτές του Νιου Τζέρσεϊ με διαφορά σκάφη.

Η αιτία της πυρκαγιάς δεν διαπιστώθηκε ποτέ. Υπάρχει μια θεωρία εμπρησμού από ένα μέλος του πληρώματος όλα αυτά τα

χρόνια, αν και χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία. Οι μεγάλες απώλειες αποδίδονται κυρίως στον ανίκανο χειρισμό της έκτακτης ανάγκης από το πλήρωμα.

Το αποτέλεσμα ήταν να χαθούν 137 άνθρωποι ενώ το κόστος ανήλθε σε 4,000,000 δολάρια πίσω στο 1934.

Τιτανικός

Ο Τιτανικός είναι το πιο διάσημο ναυάγιο της ιστορίας και σίγουρα δε γίνεται να λείπει από καμία λίστα.

Ο Τιτανικός ήταν στην πραγματικότητα ένα μοναδικό για την εποχή του πλοίο και όταν χτίστηκε ήταν το μεγαλύτερο πλοίο στον κόσμο ενώ χρειαζόταν 600 τόνους κάρβουνου την ημέρα για κινηθεί.

Στις 15 Απριλίου του 1912 προσέκρουσε σε ένα παγόβουνο, έχοντας σαν αποτέλεσμα να ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την βύθιση του.

Οι πλειοψηφία των ανθρώπων που βρίσκονταν στο πλοίο πέθαναν, είτε από πνιγμό είτε από τα παγωμένα νερά του βορείου ατλαντικού.

Λέγεται ότι την ημέρα πριν βυθιστεί υπήρχε στο πρόγραμμα να πραγματοποιηθεί ένα γυμνάσιο πυρκαγιάς. Για αγνώστους λόγους ο πλοίαρχος το ακύρωσε με πολλούς να υποστηρίζουν ότι εάν αυτό είχε πραγματοποιηθεί τότε σίγουρα θα υπήρχαν λιγότερες απώλειες ανθρώπινης ζωής.

Το ναυάγιο του Τιτανικού ήταν η αφετηρία για την θέσπιση κανονισμών ασφαλείας.

Παραμένει ακόμη και σήμερα ένα ναυάγιο που γοητεύει και εμπνέει.