Είναι καιρό τώρα που παρακολουθώ αποσβολωμένος κάποιες κόντρες που έχουν εξελιχθεί σε ένα είδος βεντέτας και οι οποίες μόνο κακό μπορούν να κάνουν στη ναυτιλία και στις σχέσεις των ναυτικών μας.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε χιλιάδες σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε όλα τα θέματα και την επικαιρότητα που μας απασχολεί, και τα οποία στην μεγάλη τους πλειοψηφία είναι προσβλητικά, υβριστικά και δικάζουν όποιον διαφωνεί με αυτά.
Αυτά τα φαινόμενα ήταν ελάχιστα τα προηγούμενα χρόνια όσο αναφορά τη ναυτιλία και τους ναυτικούς και συνήθως σταμάταγαν στην αιώνια κόντρα μεταξύ πλοιάρχων και μηχανικών… Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε ότι υπάρχει μια διαρκής κόντρα μεταξύ ομάδων και προσώπων η οποία μετά λύπης μου κατάλαβα ότι έφερε στην επιφάνεια μια τεράστια ασέβεια στη θέση του πλοιάρχου ο οποίος άνετα έφτασε στο σημείο να κρίνεται από δόκιμους, ανθυποπλοιάρχους και τρίτους μηχανικούς. Μια θέση με τεράστιες ευθύνες και καθήκοντα στο κεφάλι του έφτασε να κρίνεται από παιδιά 20, 22 και 25 ετών. Το ίδιο φυσικά μπορεί να συμβαίνει και με έναν Α μηχανικό, και το αναφέρω γιατί δεν θέλω κάποιος να μετατοπίσει την συζήτηση στην ηλίθια κόντρα πλοιάρχων – μηχανικών.
Αγαπητοί συνάδελφοι, νέοι, παλιοί και μελλοντικοί. Είναι αδιανόητο να βάζουμε στο ίδιο καζάνι έναν πλοίαρχο με ένα δόκιμο και έναν ανθυποπλοίαρχο. Από θέμα ανθρωπιάς είναι φυσικά όλοι ίσοι και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο! Δε μπορεί όμως να υπάρχει εξίσωση σε καθήκοντα, υποχρεώσεις και ευθύνες μεταξύ των διαφόρων θέσεων μέσα σε ένα πλοίο. Δεν είναι κακό. Αυτό άλλωστε επιλέξαμε και θα πρέπει να συμβιβαστούμε. Εάν δε μας αρέσει φεύγουμε και κάνουμε κάτι άλλο.
Σχετικά με τις όποιες διαφωνίες ή κόντρες καλό θα ήταν να μη τις εξωτερικεύουμε μέσω του Facebook γιατί μόνο κακό κάνουν και σε εμάς και στο σύνολο των ναυτικών. Και προφανώς κάποιοι μεγαλύτεροι μπορεί να πουν πράγματα που μας φαίνονται περίεργα και μιας άλλης εποχής αλλά εμείς από την πλευρά μας θα πρέπει να τα φιλτράρουμε και να λέμε την άποψη μας τεκμηριωμένα ενεργώντας σαν πραγματικοί αξιωματικοί οι οποίοι σε κάποια χρόνια θα κληθούμε να ταξιδέψουμε ένα πλοίο και να συμβάλλουμε στα μέγιστα για την έκρυθμη λειτουργία του.
Εγώ από την πλευρά μου πάντα σεβόμουν απεριόριστα όχι μόνο τον πλοίαρχο αλλά και τον Α μηχανικό, ακόμη και όταν ήμουν στη θέση του Γραμματικού. Και φυσικά γνωρίζω τα σχεδιαγράμματα της κάθε εταιρείας τα οποία εξισώνουν τον υποπλοίαρχο με τον Α μηχανικό, ποτέ μου όμως δε το είδα έτσι και δε το έλαβα υπόψη μου. Και εγώ συνάντησα ”καρούμπαλα΄΄ καπετάνιους, κοιτούσα όμως μέσα στα πλαίσια της δουλειάς μου να προσαρμοστώ και να δώσω ότι καλύτερο μπορώ.
Καλό θα ήταν λοιπόν, κυρίως οι νέοι, να ηρεμήσουν και να κάτσουν να σκεφτούν γιατί πρέπει να το κάνουν αυτό. Το σημαντικότερο είναι να επέλθει η κανονικότητα και αυτό θα γίνει μόνο όταν εμείς όλοι οι νέοι ναυτικοί κατανοήσουμε ότι οι παλιοί αγωνίστηκαν και λόγω ηλικίας μπορεί να πουν και μια κουβέντα παραπάνω. Δε λέω ότι έχουν δίκιο. Λέω όμως ότι εμείς θα πρέπει να μη το παρατραβάμε γιατί αυτό γυρίζει μπούμερανγκ…
Σχετικά με τα όσα ακούγονται με το να καθόμαστε στη γέφυρα κτλ., η γνώμη μου είναι ότι δε πρέπει ο πλοίαρχος να επιτρέπει να κάθεται ο αξιωματικός στη γέφυρα. Εγώ σαν πλοίαρχος γνωρίζω ότι κάθετε ο αξιωματικός 5 λεπτά και το κατανοώ απόλυτα. Όταν δε ανεβαίνω στη γέφυρα κάνω επίτηδες θόρυβο για να με ακούσει. Δε το κάνω για καψώνι. Το κάνω γιατί θεωρώ ότι ο αξιωματικός δεν θα πρέπει να επαναπαύεται στην καρέκλα γιατί θα πρέπει πάντα να είναι σε εγρήγορση. Ο κάθε ένας έχει τον τρόπο δουλειάς του.
Όλα έχουν να κάνουν με τη ναυτοσύνη και το φιλότιμο. Ας φροντίσουμε με κάθε κόστος μα μη τα χάσουμε αυτά γιατί τότε θα γίνουμε Φιλιππινέζοι και τότε σίγουρα δε θα μας χρειάζονται…..
Καλά ταξίδια σε όλους με υγεία!
