Στις 18 Ιανουαρίου 1868 ο Thomas Ismay αγόρασε την πτωχευμένη White Star Line για μόλις 1.000 £.
Κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού μπιλιάρδου, ο έμπορος του Liverpool Gustav Christian Schwabe και ο ανιψιός του, ο ναυπηγός Gustav Wilhelm Wolff, προσφέρθηκαν να βοηθήσουν στη χρηματοδότηση της νέας επιχείρησης του Ismay, αλλά μόνο αν συμφωνούσε να κατασκευάσει τα πλοία του στην εταιρεία Wolff, μια εταιρεία με έδρα το Μπέλφαστ που ονομαζόταν Harland & Wolff.
Ο Ismay συμφώνησε, αρκεί η Harland & Wolff να μην κατασκευάζει πλοία για ανταγωνιστές.
(Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν θα διαβάσετε ποτέ μια ιστορία για τη Harland & Wolff που κατασκευάζει ένα πλοίο για τον αντίπαλο του White Star, Cunard Line.)
Η Harland & Wolff ξεκίνησε την κατασκευή σκαφών για το White Star στα μέσα του 1869. Έχτισε γρήγορα έξι πλοία, τα: Oceanic, Atlantic, Baltic, Republic, Celtic and Adriatic. Μέχρι το 1871 τα πλοία άρχισαν να λειτουργούν με τακτικά δρομολόγια μεταξύ Λίβερπουλ και Νέας Υόρκης.
Ο Ismay παρέμεινε πρόεδρος της White Star Line μέχρι το 1899. Λίγο μετά (την έναρξη) του Oceanic (1899) στις 14 Ιανουαρίου 1899, παραπονέθηκε για πόνο στο στήθος και παρά τις δύο επεμβάσεις, ο Ismay υπέστη καρδιακή προσβολή η οποία οδήγησε στο θάνατό του στις 23 Νοεμβρίου 1899.
Ο γιος του Ismay, J. Bruce Ismay, ανέλαβε τον έλεγχο της εταιρείας του πατέρα του και τελικά επέβλεψε το χτίσιμο των τριών πολυτελών πλοίων, των Olympic, Titanic και Britannic. Ο Τιτανικός βυθίστηκε τον Απρίλιο του 1912 κατά τη διάρκεια του παρθενικού της ταξιδιού.
Ο νεότερος Ismay επέζησε της καταστροφής υπό αμφιλεγόμενες συνθήκες και σύντομα εγκατέλειψε τον έλεγχο της εταιρείας.
Ίσως η συμφωνία του πατέρα του ήταν πραγματικά πολύ καλή για να είναι αληθινή.
