Δυο όμορφα περιστατικά έπεσαν στην αντίληψή μας , που αναφέρονται στην συγκινητική συμπεριφορά ναυτών των πλοίων της Levante Ferries για περιπτώσεις ζώων που ταξιδεύουν …
Η πρώτη είναι προφορικές ευχαριστίες από ιδιοκτήτη πολύ σοβαρά άρρωστου σκύλου που δεν μπορούσε να βγει απο το αυτοκίνητο γιατί δεν είχε δύναμη να περπατήσει .. Ο ναύτης του ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ συνέχεια πηγαινο ερχόταν στο αυτοκίνητο ρωτούσε τον ιδιοκτήτη αν χρειάζεται κάτι μη παραλείποντας να κερνάει δροσερό νεράκι σε κάθε του εμφάνιση.. Ηταν δίπλα τους σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού Κυλλήνη – Πόρος προσέχοντας και το σκυλάκι και τον ιδιοκτήτη μέχρι που βγήκαν στο λιμάνι.
Η δεύτερη είναι η ιστορία μιας γάτας που ξέφυγε από λάθος του αφεντικού της στο γκαράζ του Fior di Levante στο δρομολόγιο Κυλλήνη – Ζάκυνθος. H ιστορία δημοσιοποιήθηκε σήμερα το μεσημέρι στα social media και ειναι η ακόλουθη:
Η γάτα μου εχαθη αλλά η Ελληνική ναυτιλία είναι εδώ……
Τι φιόρο του λεβαντε και μαλακιες…δωστε τώρα στο πλοίο το όνομα του…. Παναγιώτης Δημητρακοπουλος από την Ζάκυνθο.… Ένας υπέροχος ναύτης και άνθρωπος…..Καθώς σήμερα μετέφερα την γάτα μου στο γκαράζ του πλοίου ειχα την ατυχία (και την ατσουμπαλια) να μου φύγει από το κλουβι γιατί δεν είχαν κουμπώσει καλά τα πίσω κλιπσακια….. Δεν το χα προσέξει…. Μου έπεσε το κλουβί και έφυγε η Κόστα Ρίκα…χάθηκε…. .εγώ σε πανικο…..την αγαπάω ρε γαμωτο…. Αντε τώρα να την βρεις….. Και μετά από 40 λεπτά ψάξιμο την βρήκα….. Στο πίσω μέρος του πλοίου, κάτω από μια παλεττα που είχε δύο βαρέλια πάνω…ακίνητη και κατατρομαγμενη…. Και πως τώρα να την βγάλεις? …ενημερωνω έναν ναύτη στο γκαράζ και μου λέει με μια σιγουριά.
” περίμενε θα την βγάλουμε ”….. Και ένοιωσα αισιοδοξία….Ίσως και ο τρόπος που με κοιταξε ο ναύτης (όχι ερωτικά) που σαν ήθελε να πει ” εντάξει δεν είσαι ο πρώτος μαλακας που χάνει την γάτα του στο γκαράζ του πλοίου….. Τι πιο φυσιολογικό? ”…Και μετά από λίγο έφερε έναν φακό, ένα στελιαρι, έβγαλε τα βαρέλια, απομάκρυνε την παλέτα και κυληθηκε μέσα στα γρασα και την έβγαλε….το ξαναγράφω…. Μέσα στα γρασα….για να βγάλει την γάτα μου….. Και η Κόστα Ρίκα επέστρεψε στην αγκαλιά μου…. Φίλε Παναγιώτη σε ευχαριστώ από την καρδιά μου..χίλια ευχαριστώ …. Σίγουρα αν η γάτα μου ήταν γυναίκα θα ήθελε να σε παντρευτεί…… Εμένα θα με άφηνε…οσο και αν την αγαπούσα…δεν θα ταν άλλωστε η πρώτη φορά…
ΥΓ. Και όχι μόνο αυτό αλλά αρνήθηκε να δεχτεί και χρήματα….. Αρνήθηκε μια συμβολική κίνηση εκ μέρους μου γιατί όπως είπε ” Φίλε η δουλειά μου ειναι”…..τωρα φταίω εγώ να στείλω e mail στην εταιρεία για να δώσουν στο πλοίο το ονομα του;
ΥΓ1. ανάμεσα μας τελικά ζουν κάποιοι υπέροχοι άνθρωποι…..
