Φεβρουάριος 1936: Η Ελλάδα βγαίνει για μια ακόμα φορά διχασμένη σε «βενιζελικούς» και «αντιβενιζελικούς» καθώς οι εκλογές, που είχαν διεξαχθεί δεν ανέδειξαν κυβέρνηση.
Εξαιτίας του διχασμού και της «συνήθειας», που υπήρχε, με την πρώτη κυβερνητική αλλαγή να απολύονται δημόσιοι υπάλληλοι (σ.σ. γι’ αυτό καθιερώθηκε αργότερα η «μονιμότητα»), η «αντιβενιζελική» διοίκηση του ΟΛΠ έρχεται με δύο ενέργειες να προκαλέσει «έκρηξη» των περίπου 3.000 φορτοεκφορτωτών.
Όπως διαβάζουμε στην εφημερίδα «Πατρίς» της 8ης Φεβρουαρίου 1936 3.000 φορτοεκφορτωτές του λιμένος και του προλιμένος Πειραιά «ευρίσκονται εν ζωηροτάτη εξεγέρσει» για δύο λόγους:
1. Διότι η διοίκηση του ΟΛΠ εξέταζε την απόλυση 1.000 εργατών «δια της αλλαγής του συστήματος εργασίας» (αλλαγή του Κανονισμού Εργασίας, όπως θα λέγαμε σήμερα).
Μάλιστα, όπως διαβάζουμε στο ίδιο δημοσίευμα οι 1.000 εργάτες, που θα απολύονταν ήταν «μόνιμοι» (τακτικοί, θα ήταν ίσως η σωστότερη έκφραση) ενώ απασχολούνταν δεκάδες έκτακτοι εργάτες και μισθοδοτούνταν ανελλιπώς (σ.σ. μάλλον, δεν άλλαξαν και πολλά στη δημόσια διοίκηση τα επόμενα χρόνια, που είχαμε τους «υπό ομηρεία» συμβασιούχους…)
Λίγες μέρες αργότερα σε νέο ψήφισμά τους οι εργαζόμενοι ανέφεραν ότι «σκοπός του ΟΛΠ είναι η απόλυσις των εργατών προς ικανοποίησιν κομματικών συμφερόντων εις βάρος των από μακρού χρόνου εργαζομένων εργατών που απετέλεσαν την βάσιν της εξυπηρετήσεως του κοινωνικού συνόλου εν τω λιμένι του Πειραιώς» (εφ. «Πατρίς» 11/2/1936)
2. Διότι ακυρώθηκε ο νόμος, που αφορούσε το Ταμείο Πρόνοιας των φορτοεκφορτωτών. Μάλιστα, όπως αναφερόταν παρακάτω, η διοίκηση του ΟΛΠ είχε πετύχει να δημοσιευτεί άλλος Αναγκαστικός Νόμος, με τον οποίο περιορίζονταν σημαντικότατα δικαιώματα του Ταμείου Πρόνοιας και- κυρίως- καταργούσε τις χορηγήσεις του ΟΛΠ προς αυτό.
«Είναι γνωστόν ότι όλοι εργαζόμενοι και μοχθούντες τας μόνας των ελπίδας εξαρτούν από την ύπαρξιν και λειτουργίαν των Ταμείων Πρόνοιας», ανέφερε το δημοσίευμα. Και τώρα, μετά από 80 χρόνια (!) ήρθαν τα Μνημόνια να τα… εξαφανίσουν τα Ταμεία Πρόνοιας.
Έτσι, την προηγούμενη μέρα (Παρασκευή 7/2/1936) περίπου 50 λιμενεργάτες, που συγκρότησαν μια επιτροπή, πήγαν στην αίθουσα που συνεδρίαζε το ΔΣ του ΟΛΠ και διαμαρτυρήθηκε τόσο για το νόμο για το Ταμείο Πρόνοιας όσο και τις εξεταζόμενες απολύσεις.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα ο τότε πρόεδρος του ΟΛΠ κ. Μαυρομιχάλης «υπέδειξε εις την επιτροπήν ν’ αποχωρήση αμέσως». Αυτή η στάση φαίνεται να προκάλεσε ένταση και αντιδράσεις («θορυβώδης σκηνή», κατά την εφημερίδα) και ο Μαυρομιχάλης κάλεσε την αστυνομία, που έσπευσε και απομάκρυνε τους λιμενεργάτες από την αίθουσα συνεδριάσεων.
Τότε, οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων στο ΔΣ του ΟΛΠ αποχώρησαν- και αυτοί- σε ένδειξη διαμαρτυρίας «δια την εχθρικήν απέναντι των εργατών στάσιν του κ. Μαυρομιχάλη».
Αυτό ήταν!
Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, κατά την διακοπή της εργασίας, περίπου 3.000 λιμενεργάτες συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία του ΟΛΠ και ενέκριναν ψήφισμα με το οποία διαμαρτύρονταν εντόνως κατά των αντεργατικών ενεργειών και ζητώντας την κατάργηση του νέου νόμου για το Ταμείο τους.
Η φωτογραφία που δημοσιεύει η εφημερίδα αποτυπώνει το μέγεθος της μεγάλης συγκέντρωσης.
Μια επιτροπή αποτελούμενη από τους Αντ. Φαρδή (ήταν ο γεν. γραμματέας της Ένωσης Φορτοεκφορτωτών), Σπ. Καφιέρη, Σ. Χούδαλη και Ε. Αξιώτη επέδωσε το ψήφισμα στη διοίκηση του ΟΛΠ και μια άλλη επιτροπή αποτελούμενη από τους Ε. Κανακυδάκη (ή Κανακουσάκης, ήταν ο τότε πρόεδρος της Ενώσεως Φορτοεκφορτωτών), Δ. Μανωλάκου, Ν. Παράβαλου, Ε. Κουλετάκη και Ευαγ. Αρώνη επιδίδει το ίδιο ψήφισμα στο πρωθυπουργό και στους υπουργούς Εθνικής Οικονομίας και Συγκοινωνίας.
Όμως, η κινητοποίηση δεν σταμάτησε εκεί. Τη Δευτέρα 10/2 προγραμματίστηκε συγκέντρωση στο Δημοτικό Θέατρο.
Την επόμενη μέρα (11/2/1936) η εφημερίδα «Πατρίς» δημοσιεύει εκτενές ρεπορτάζ με τίτλο «Η χθεσινή ογκώδης
συγκέντρωσις των φορτοεκφορτωτών του Πειραιά».
Στο ρεπορτάζ διαβάζουμε ότι η συγκέντρωση έγινε στις 6 το απόγευμα στο Δημοτικό Θέατρο και πήραν μέρος περίπου 3.500 φορτοεκφορτωτές. Έγιναν ομιλίες, εγκρίθηκαν ψηφίσματα και ενδιάμεσα διαβάστηκε «ημερήσια διαταγή» του προέδρου του ΟΛΠ, που έκανε ένα… βήμα πίσω δεσμευόμενος ότι δεν θα εφαρμοστούν τα μέτρα επιτροπής που είχε συσταθεί (και πρότεινε τις απολύσεις και την αλλαγή του κανονισμού εργασίας) πριν γίνει διάλογος με τους φορτοεκφορτωτές.
Ήταν μια πρώτη νίκη….
