Ιούνιος του 1981, η πτήση για Χονγκ Κονγκ ήταν μέσω Φρανκφούρτης, πρώτη φορά δόκιμος πλοίαρχος και το ονειρεμένο ταξίδι άρχιζε από το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, 2018 η πτήση για Σιγκαπούρη μέσω Ντόχα, παλιός πλοίαρχος συμπληρωμένος από θαλάσσια υπηρεσία και ηλικία για σύνταξη και ο εφιάλτης συνεχίζεται από το Ελευθέριος Βενιζέλος.
Εάν κάποιος μου έλεγε το 1981 ότι ο πλοίαρχος και γενικά ο ναυτικός εκείνης της εποχής θα καταντούσε έτσι σήμερα ίσως και να είχα κατέβει την σκάλα τρέχοντας.
Εντάξει, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι στα πλοία εκείνης της εποχής και μέχρι την εφαρμογή του ISM δεν υπήρχε η κατάλληλη οργάνωση και οι εταιρείες έπρεπε νε θέσουν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο εργασίας στο πλοίο ώστε να μπορούν να ελέγχουν εάν τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας και η ποιότητα εργασίας η οποία είχε σαν αποτέλεσμα την ασφαλή εργασία πάνω στο πλοίο και τις εγγυημένες ποιοτικές παροχές στους ναυλωτές. Δεν ακουγόταν άσχημο τότε και το πλήρωμα το αγκάλιασε γιατί δεν ήταν κάτι παραπάνω από αυτό που έκανε μέχρι τότε πάνω στο πλοίο.
Με αυτό θέλω να πω πως πολλά πράγματα που γινόντουσαν από τον πλοίαρχο και τους αξιωματικούς του εξακολουθούσαν να γίνονται πάνω στις επίσημες φόρμες τις εταιρείας, άλλωστε οι πιο παλαιοί θα θυμούνται ότι πριν την εφαρμογή του ISM οι άνθρωποι του γραφείου όπου σημειωτέων στην πλειοψηφία τους ήταν μπαρουτοκαπνισμένοι πλοίαρχοι έρχονταν στα πλοία και ζητούσαν και έπαιρναν σχετικές φόρμες για διάφορα πράγματα που αφορούσαν την καθημερινή εργασία πάνω στο πλοίο φτιαγμένες από τους Πλοιάρχους, υποπλοιάρχους και Α’ μηχανικούς για να τις αξιολογήσουν και να τις μετατρέψουν αν χρειαζόταν με απώτερο σκοπό να τις εντάξουν στον ISM της εταιρείας. Όταν ξεκίνησε η εφαρμογή του ISM μπορώ να πω ότι δεν επηρέασε σε φόρτο εργασίας το υπάρχων πλήρωμα, οι προτεραιότητες παρέμειναν οι ίδιες, δηλαδή ναυσιπλοΐα, φόρτωση, εκφόρτωση και ασφαλώς η καλή συντήρηση του πλοίου (κουβέρτας & μηχανής). Οι επιθεωρήσεις δε που γίνονταν τότε από τις εταιρείες πετρελαίου τις περίμενε το πλήρωμα πως και πως, ο επιθεωρητής ανέβαινε στο πλοίο σαν λυτρωτής και δεν χρειαζόταν να προσπαθήσει πολύ για να γράψει τις πραγματικά σοβαρές παρατηρήσεις του αφού το ίδιο το πλήρωμα σε πολλές περιπτώσεις του τις υποδείκνυε, θυμάμαι χαρακτηριστικά την πλειοψηφία των υποπλοίαρχων να λένε «γράψε και ότι το Cargo Control δεν έχει μετρητές!».
Έτσι ήταν τα χρόνια τότε, η δουλειά ήταν έξω από το accommodation, στην κουβέρτα στα αμπάρια στις σκαλωσιές με ανθρώπους που θεωρούσαν το accommodation χώρο ενδιαίτησης και όχι χώρο εργασίας όπως έχει καταντήσει σήμερα, οι υποπλοίαρχοι και οι δεύτεροι μηχανικοί τότε ήταν τα απόλυτα αφεντικά της κουβέρτας και του μηχανοστασίου, εργασίες στην κουβέρτα που σήμερα με το παραμικρό σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και φωνάζουμε τον πρώτο μηχανικό να μας αλλάξει ένα επιστόμιο ή τα λάστιχα από μια ολισθαίνουσα τότε ήταν ρουτίνα.
Σήμερα τα χαρτιά είναι η πρώτη προτεραιότητα, φόρμες και CL για τα πάντα, δεν μας ενδιαφέρει η ουσία απλώς τα κουτάκια να είναι καλά επιλεγμένα, οι υποπλοίαρχοι δεν προλαβαίνουν να βγουν από το cargo control γιατί όλη μέρα γράφουν, οι ανθυποπλοίαρχοι όλη μέρα γράφουν, ο πρώτος μηχανικός όλη μέρα γράφει, ο πλοίαρχος όλη μέρα γράφει και γενικά όλοι γράφουν, και για όσους δεν γράφουν τότε γράφουν οι άλλοι για αυτούς.
Για να δείτε μέχρι που έχουμε φτάσει εφοδίασαν τα πλοία με ειδικά προγράμματα που υπολογίζουν σωστά τις ώρες ξεκούρασης σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς για να μην γίνει κανένα λάθος και γραφτεί από κανέναν επιθεωρητή παρατήρηση και δεν τους ενδιαφέρει η πραγματικότητα, εάν δηλαδή ο πλοίαρχος και το πλήρωμα έχουν υπερβεί τις ώρες εργασίας και πόσες ώρες είναι στο πόδι και εάν μπορούν να αποδώσουν, φανταστείτε τα χρόνια τα δικά μου τους ξέμπαρκους υποπλοιάρχους τους έστελνε η εταιρεία και βοηθούσαν στην εκφόρτωση τον γραμματικό του πλοίου και εάν στο λιμάνι θα γινόταν και επιθεώρηση τότε ερχόταν και αρχιπλοίαρχος, σήμερα όχι μόνο δεν γίνετε αυτό αλλά όλοι είναι άφαντοι, και ενώ ο επιθεωρητής ξέρει ότι όλοι είναι τελειωμένοι από την κούραση θρονιάζετε για 7 με 8 ώρες γιατί έτσι πρέπει να γίνει, άσε που επειδή τα πλοία λίγο πολύ είναι καινούργια εστιάζουν τις παρατηρήσεις τους στο πλήρωμα, και μετά αρχίζουν τα πως και τα γιατί.
Αλλά βρήκαν πάλι την λύση όσο κουρασμένος και εάν είσαι στην δύσκολη στιγμή θα είσαι RESILIENCE, θα αρχίσεις τις αναπνοές και θα επανακτήσεις την αυτοκυριαρχία σου, νομίζουν ότι έχουμε χρόνο για τέτοια πράγματα, εδώ οι αποφάσεις παίρνονται στο φτερό γι’ αυτό ταξιδεύουμε μέχρι τώρα ρεζίληδες του RESSILIENCE, το είπε η SHELL τρέξατε αμέσως να το υιοθετήσετε αντί να στείλετε καμιά ντομάτα παραπάνω ή κανένα σεντόνι της προκοπής για τον κόσμο, φτιάξτε αυτά που πρέπει και βλέπουμε για τα υπόλοιπα, είναι αδιανόητο τα χρήματα της τροφοδοσίας να είναι τα ιδία και λιγότερα με αυτά που ήταν πριν 20 χρόνια.
Για να μην παρεξηγηθώ δεν λέω ότι τότε όλα γινόντουσαν καλά και τώρα όχι, άλλωστε είμαι της άποψης ότι «όσο υπάρχει τράπουλα θα βγαίνουν ρηγάδες» , απλώς θέλω να τονίσω ότι για διαφόρους λόγους όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές επέλεξαν να διαμορφώσουν ένα διαφορετικό τύπο αξιωματικού σήμερα, η υποβάθμιση των ακαδημιών εμπορικού ναυτικού και του ΚΕΣΕΝ σε συνδυασμό με την ανανέωση των στόλων και με την επάνδρωση των ναυτιλιακών γραφείων με τεχνοκράτες και ναυτικούς με μικρή έως και ελάχιστη εμπειρία στο επάγγελμα έκαναν το επάγγελμα απρόσωπο, τότε το γραφείο είχε μεγαλύτερη εμπειρία από το πλοίο στην χειρότερη να είχε την ιδία τώρα το πλοίο τις περισσότερες φορές έχει μεγαλύτερη εμπειρία από το γραφείο αλλά για τους εφοπλιστές, τους τεχνοκράτες και τους αρχιπλοίαρχους δεν έχει καμία σημασία, με αξιωματικούς άτολμους και ημιμαθείς αυτοί θα φαντάζουν στα μάτια του εργοδότη τους περισσότερο διευθυντές, αρχιπλοίαρχοι και αρχιμηχανικοί, η λογική <ΖΗΚΟΥ> τόσα παίρνει ο ένας τόσα θα έπαιρνε ο άλλος, άρα τόσα γλυτώνω έχει κάνει το όνειρο εφιάλτη, άλλωστε οι νέες γενιές αξιωματικών νομίζουν ότι αυτό που ζουν είναι κάτι φυσιολογικό γιατί δεν έχουν ζήσει το όνειρο.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας, συγγνώμη εάν σας κούρασα αλλά πιστεύω ότι πρέπει να ακούγονται όλες οι απόψεις, πιστεύω στα νέα παιδιά και πάντα τους λέω ποια είναι η πραγματική δουλειά μας μέσα στο πλοίο και όχι αυτή που μας έχουν επιβάλει οι χαρτογιακάδες και οι πρόωρα επαγγελματικά ευνουχισμένοι <συνάδελφοι μας>.
ΥΓ1.οι ναυτιλιακές έχουν καταντήσει σαν το ποδόσφαιρο που εάν φωνάξεις πρόεδρε γυρίζουν όλοι έτσι και στις ναυτιλιακές εάν φωνάξεις CAPTAIN θα γυρίσουν όλοι.
ΥΓ2. Επειδή είμαι ακόμα εν ενεργεία ναυτικός για ευνόητους λόγους δεν δημοσιοποίησα το όνομα μου αλλά θα το κάνω όταν θα μπορώ, άλλωστε κάποιοι να το έχουν καταλάβει είδη……
Καλές θάλασσες, και ο Άγιος Νικόλας στην πλώρη σας.
