Κανονικά θα έπρεπε να ήταν μια συνηθισμένη διέλευση για το Νοτιοκορεάτικο φέρυ μποτ που μετέφερε εκατοντάδες μαθητές και δασκάλους στο καλοκαιρινό θέρετρο του νησιού Jeju για την ετήσια εκδρομή του Λυκείου του Danwoon. Το Sewol είχε έναν έμπειρο καπετάνιο που το οδηγούσε σε γνωστά νερά και είχε περάσει όλες τις ετήσιες επιθεωρήσεις από τη στιγμή που αγοράστηκε μεταχειρισμένο για τη Chonghaejin Marine Co. Ltd.
Αν και δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο το τι συνέβη, πολλοί πιστεύουν ότι το πλοίο ανατράπηκε αφού πήρε μια στροφή με πολύ μεγάλη ταχύτητα, με τραγικό αποτέλεσμα να έχει επιβεβαιωθεί ο θάνατος 64 ανθρώπων και να αγνοούνται ακόμα 238, κυρίως παιδιά, για τα οποία υπάρχουν απειροελάχιστες ελπίδες να βρεθεί κάποιο από αυτά ζωντανό. Δεν έχει γίνει σαφές αν η ξαφνική αλλαγή πορείας ήταν μία από τις δύο προγραμματισμένες αλλαγές για την πλοήγηση στο κανάλι, ο καπετάνιος πάντως κατηγορείται για απότομη αλλαγή πορείας χωρίς να ελαττώσει ταχύτητα, καθώς και για αμέλεια εκκένωσης του πλοίου.
Το πλοίο αφού είχε αγοραστεί μεταχειρισμένο από την Ιαπωνική εταιρεία A-Line ναυτιλιακή εταιρεία, είχε υποστεί επέκταση μεγέθους, είχε δοκιμαστεί για 5 μήνες από Κορεάτικο νηογνωμόνα κι είχε περάσει όλες τις νόμιμες επιθεωρήσεις, με τον τελευταίο έλεγχο να πραγματοποιείται το Φεβρουάριο του 2014. Τη μέρα του ναυαγίου ο καιρός ήταν συννεφιασμένος, αλλά χωρίς ομίχλη και με μόλις μισό μέτρο κύμα, ενώ σύμφωνα με τους ψαράδες της περιοχής, η διαδρομή του φέρρυ κρύβει κινδύνους μόνο για μικρές βάρκες όταν έχει πανσέληνο και δημιουργούνται ρεύματα. Την προηγούμενη του ατυχήματος είχε πράγματι πανσέληνο, μόνο που τα ρεύματα της θάλασσας από μόνα τους ποτέ δεν αποτελούν πρόβλημα για πλοία χωρητικότητας 7.000 τόνων όπως το Sewol, ή πετρελαιοφόρα που επίσης πραγματοποιούν συχνά αυτή τη διαδρομή.
Από τον διάλογο μεταξύ του πλοίου και του κέντρου ελέγχου φαίνεται ότι υπήρξε μετατόπιση φορτίου στο μπροστινό κατάστρωμα, αλλά δεν ήταν σαφές εάν αυτό προκάλεσε την κλίση του σκάφους ή ήταν συνέπεια της κλίσης. Σύμφωνα με την υπεύθυνη για το φορτίο εταιρεία, το Sewol μετέφερε 105 κοντέινερς (45 στο μπροστινό κατάστρωμα και 60 στα πιο κάτω), ενώ συνολικά το πλοίο μετέφερε 3.600 τόνους φορτίου και οχημάτων. Μία από τις κατευθύνσεις της έρευνας για τις αιτίες του δυστυχήματος, είναι ότι μια απότομη στροφή ενδέχεται να προκάλεσε μετατόπιση φορτίου, που με τη σειρά του ενδέχεται να συνέβαλλε στην απότομη ανατροπή του πλοίου.
Όταν άρχιζε να γέρνει το πλοίο ο καπετάνιος δεν βρισκόταν στη γέφυρα και το τιμόνι ήταν στα χέρια ενός 26χρονου τρίτου αξιωματικού – κάτι που δεν είναι ασυνήθιστο για ένα ταξίδι 13,5 ωρών. Εντύπωση όμως προκαλεί το γεγονός ότι το πλοίο βρισκόταν σε επικοινωνία αποκλειστικά με το κέντρο ελέγχου στο νησί Jeju που βρισκόταν 90 χιλιόμετρα μακριά, και όχι με το κέντρο στο γειτονικό νησί Jindo, που βρισκόταν πιο κοντά στο σημείο που ξεκίνησε η κλίση του πλοίου. Γεγονός είναι ότι την 16η Απριλίου στις 8.55 π.μ. το Sewol έστειλε στο κέντρο ελέγχου του Jeju το πρώτο μήνυμα κινδύνου (“αυτό το πλοίο είναι σε κίνδυνο. Αυτό το πλοίο έχει πάρει κλίση”) και 10 λεπτά αργότερα εστάλη μήνυμα βοήθειας στον σταθμό του Jindo. Απ’ ότι φαίνεται το πλήρωμα του πλοίου δεν πίστευε ότι υπήρχαν αρκετά σκάφη διάσωσης στην περιοχή για να σώσουν τους επιβάτες.
Μυστήριο παραμένει και το γιατί χρησιμοποιήθηκαν μόνο δύο από τις 46 σωσίβιες λέμβους του Sewol και γενικά γιατί ο καπετάνιος και το πλήρωμα δεν ακολούθησαν τις διαδικασίες έκτακτης ανάγκης που καθορίζονται στο εγχειρίδιο πλεύσης. Κι ενώ δεν έκαναν καμιά από τις κινήσεις που προβλέπονται σε τέτοιες καταστάσεις, μάρτυρες αναφέρουν ότι ο καπετάνιος και μερικοί από το πλήρωμα εγκατέλειψαν το πλοίο πριν την πλειοψηφία των επιβατών, στους οποίους μάλιστα δόθηκε εντολή σε ορισμένες περιπτώσεις, να παραμείνουν εκεί που ήταν.
Από τις καταγραφές των διαλόγων φαίνεται ότι η απόφαση της εκκένωσης του πλοίου ήταν η τελευταία που δόθηκε από τον καπετάνιο, τον μόνο που είχε αυτή την αρμοδιότητα: “Δεν γνωρίζουμε την κατάσταση εκεί, οπότε καπετάνιε θα πρέπει να πάρετε μια τελική απόφαση σχετικά με το αν πρέπει ή όχι να εκκενωθεί το πλοίο”, ήταν τα ακριβή λόγια που ειπώθηκαν από την πλευρά του κέντρου ελέγχου στο νησί Jindo.
