Το άρθρο που ακολουθεί δεν θα ήθελα να αναφέρω το όνομα της συγκεκριμένης ναυτιλιακής (άλλωστε τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;), πολύ απλά επειδή ούτε θέλω να διαφημίσω, ούτε θέλω να δυσφημήσω κανέναν.
Κάποτε λοιπόν οι κάτοικοι του Αργοσαρωνικού, όταν βιάζονταν ή όταν δεν είχε δρομολόγιο επιβατηγού κλειστού τύπου, επέλεγαν τα υδροπτέρυγα, τα λεγόμενα «Φλάϊνγκ».
Το κόστος με ένα υδροπτέρυγο, ομολογουμένως είναι δυσβάστακτο για κάποιον που δεν έχει χρήματα ή για κάποιον που θέλει να μετακινείτε πολύ συχνά από το νησί του στο λιμάνι του Πειραιά.
Παρόλο που λόγω κρίσης οι ταχύτητες μειώθηκαν (για εξοικονόμηση καυσίμου) και το κόστος, αν όχι αυξήθηκε παρέμεινε το ίδιο, οι νησιώτες (κυρίως) -μη έχοντας βέβαια και άλλη επιλογή- δεν διαμαρτυρήθηκαν και τόσο σθεναρά και το κατάπιαν και αυτό…
Παρόλα τα παραπάνω, παρατηρούνται τεράστιες καθυστερήσεις στα δρομολόγια των υδροπτερύγων και μεγάλη αναξιοπιστία στις ώρες αναχώρησης και άφιξης.
Τα παράπονα και μάλιστα γραπτώς στο λιμεναρχείο πάνε βροχή!
Το γνωρίζω πώς όλη η ακτοπλοΐα είναι σε μαύρα χάλια αλλά το συγκεκριμένο γεγονός δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Άλλωστε, παρόλο την κρίση, στα νησιά του αργοσαρωνικού -και κυρίως της Αίγινας- η κίνηση των επιβατών είναι τεράστια! Από την άλλη, αναλογικά το κόστος της μετακίνησης σε σχέση με τα μίλια της απόστασης είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Ας φροντίσουν λοιπόν οι υπεύθυνοι ή να κατεβάσουν το κόστος ή επιτέλους να βελτιώσουν τις υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνονται αδρά.
Άλλωστε μη ξεχνάνε ότι και οι συγκεκριμένοι τύποι πλοίων δεν είναι και οι καθαρότεροι αλλά ούτε και τίποτα καινούρια σκαριά…
c.o.
