Η εταιρεία Steelpaint με έδρα τη Γερμανία, η οποία ειδικεύεται στη διάβρωση, ζητά την επείγουσα δράση για την αντιμετώπιση των σημαντικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων της διάβρωσης του χάλυβα, προειδοποιώντας ότι η ανεπαρκής προστασία από τη διάβρωση συμβάλλει περισσότερο στις παγκόσμιες εκπομπές CO2 από ό,τι ολόκληρη η αεροπορική βιομηχανία.

Με την ναυτιλιακή βιομηχανία να καταναλώνει περίπου 100 εκατομμύρια τόνους χάλυβα ετησίως, η πρόωρη διάβρωση και οι επακόλουθες εργασίες ανανέωσης του χάλυβα αυξάνουν δραματικά τις εκπομπές άνθρακα, δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Steelpaint, Klaus Müller.

«Η αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος μέσω της αποτελεσματικής προστασίας του χάλυβα είναι μια οικονομική και περιβαλλοντική επιταγή. Κάθε πρόωρη αστοχία περιουσιακού στοιχείου χάλυβα πυροδοτεί έναν κύκλο αντικατάστασης που υπονομεύει έμμεσα τις προσπάθειες απανθρακοποίησης του κλάδου», δήλωσε ο Müller.

Η παραγωγή χάλυβα παραμένει μια από τις βιομηχανικές διεργασίες με τη μεγαλύτερη ένταση άνθρακα. Για παράδειγμα, για να παραχθεί μια χαλύβδινη πλάκα με διαστάσεις 10 μέτρα επί 10 μέτρα, πάχους 20 χιλιοστών, εκπέμπει περίπου τρεις τόνους CO2!

Λαμβάνοντας υπόψη το κόστος μεταφοράς και την ανάγκη για πρόσθετες επικαλύψεις, το αποτύπωμα άνθρακα φαίνεται μεγάλο.

Αυτό υπογραμμίζεται από την κοινή ερευνητική μελέτη που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο Curtin και το State University του Οχάιο, το οποίο υπολόγισε ότι το 25% της παγκόσμιας παραγωγής χάλυβα χάνεται από τη διάβρωση, με την αντικατάσταση και την ανανέωση να αντιπροσωπεύουν το 4 έως 9% των συνολικών εκπομπών παγκοσμίως.

Η παγκόσμια ζήτηση για χάλυβα το 2024 ήταν 1,8 δισ. τόνοι και προβλέπεται να αυξηθεί κατά 2,9% έως το 2030. Μόνο η ναυπηγική βιομηχανία καταναλώνει 32,2 εκατ. τόνους ετησίως, εκ των οποίων η Κίνα, η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία χρησιμοποιούν το 88,3%.